სოფო სოფო სოფიკო

               სოფო

                         სოფო

                                   სოფიკო

    სოფიკომ დამირეკა დაბადების დღე მომილოცა.როგორ

ხარო ძალიან მიყვარხარ, გაუსაძლისად მენატრები. რომ

ჩამოვალ გნახავ ხომ შეიძლებაო. კარგად ვარ არაფერი მიჭირს ჩემს ნახვას კი ვერავის ავუკრძალა ვუპასუხე.

გაუკვირდა ჩემ ასეთი უხეში პასუხი ვგრძნობ რომ რაღაც 

გაწუხებს შენ მასეთი არასდროს იყავიო მითხარი იქნებ რაიმეთი დაგეხმარო.

   არ ვარ სოფო კარგად ცუდად ვარ,ცუდად.შენს გარეშე ცხოვრება ჩემთვის იმდენად აუტანელი გახდა ვეღარ ვუძლებ ამ დარდს და სრულიად უმიზეზოდ ვეჩხუბები ყველას შინაურს თუ გარეულს.მენატრება შენი ტკბილი ტუჩები შენი ულამაზესი ტანი,შენი სხეულის სურნელი რომელიც ისეთი ნაზი და სასიამოვნოა,როცა შენ გეფერებოდი ზამთარშიც კი ზამთარშიც კი გაზაფხულში ვგრძნობდი თავს.სოფო 13 წლისა და 8 თვის იყო მე კი 37 წლისა და 3 თვის პირველად რომ ვაკოცეთ ტუჩებში ერთმანეთს.უამრავ ქალისთვის მიკოცნია უმეტესობას პირიდან მყრალი სუნი ამსდის.სოფოს ტუჩები კი ისეთი ტკბილი და ისეთი სურნელოვანი იყო მაისი ვარდიც კი ვერ შეედრებოდა. საპმაოდ ორიგუნალურად ამიხსნა სოფიკომ
სიყვარული.მაშინ 90 იან წლებში ტოტალური უშუქობი დროს მეზობლები ერთად იკრიბებოდნენ გენერატორისთვის საწვავს ყიდულობდნენ რომ ეგრეთ წოდებული ხუანის სერიალისთვის ეყურებინათ.სოფიკომ თავის პატარა დას წერილი გამოატანა ჩემთან.წერილში ეწერა რომ როგორც ხუანი უყვარს იზაბელას თუ იზაურას უკვე აღრ მახსოვს რომელი სახელი ეწერა ზუსტად ისე მიყვარხარო მეც.მეორე დღეს ვნახე სოფიკო და აუხსენი რომ ის ჯერ სულ პატარა გოგო იყო და როცა ძუძუები ამოუვიდოდა მაშინ ვუპასუხებდი მის სიყვარულს.თეთრი პერანგი ეცვა ღილები შეიხსნა გულთან პერანგი  გადაიწია და დამანახვა თავისი პატარა ლამაზი მკერდი აი ძუძუები უკვე ამოსული მაქვსო.ისეთი ლამაზი იყო სოფოს მკერდი რომ არც მანამდედე და არც მის მერე ქალის სხეულის ასეთი სილამაზე არ მინახავს.გაზათხულზე კვირტები რომ დაიბერება და გაშლას რომ აპირებს აი იმ კვირტებივით ლამაზი და სასწაულად მშვენიერი იყო.
   თავდავიწყებამდე შემიყვარდა სოფო.არ მადარდებდა უკვე არაფერი.არ ვეპუებოდი არავის და არაფერს იმ დროისთვის არავინ აღარ არსებობდა ჩემს ირგვლივ სოფიკოს გარდა. ბედნიერი ვიყავი და ამბედნიერების დათმობას არ ვაპირებდი თუნდაც მთელ სამყარო ჩემს წიანააღმდეგი ყოფილიყო.მალულად ვხვდებოდით მე და სოფო ერთმანეთს. ნათქვამი რომ არის ყველა საიდუმლოს ადრე თუ გვიან ფარდა აეხდებაო.ჩვენს შემთხვევაშიც მასე მოხდა.
დიდმა თუ პატარამ გაიგო მედა სოფიკოს სიყვარულის ამბავი.ყველა ბიჭს შურდა ჩემი.სოფიკო ხომ ულამაზესი გოგო იყო.სასწაულად ლამაზი ფეხები და უმშვენიერესი ტანი ქონდა.მოკლე კაბას იცვამდა სოფო ისეთ მოკლეს რომ ოდნავ თუ გადაიხრებოდა ყველაფერი უჩანდა.სკოლაში რომ მიდიოდა ტანის რხევით დიდი თუ პატარა სოფოს მისჩერებოდა და ოხრავდნენ.სოფიკოს კლასელ გოგონებს კი შურდათ სოფიკოსი და თან სძულდათ გადარეულები იყვნენ მის გამო რომ მე სოფიკო შემიყვარდა და არ ისინი.
ვანებივრებდი სოფიკოს უამრავ ლექსებს ვუწერდი კისერზე ვისვამდი და ისე დავატარებდი.ბედნიერი იყო ჩემს კისერზე წამომჯდარი სოფო კისკისებდა თავის ზარივით წკრიალა ხმით. ყველა ბიჭს მოსწონდა სოფო სკოლის კართან უდარაჯებდნენ და თაიგულებს ჩუქნინდნენ. ვეუბნებოდი ნახე რამდენი კარგი ბიჭი გეტრფის სოთო ამოირჩი ერთ ერთი მეთქი.ბრაზდებოდა რათ მინდა ეგ ბებრები მეუბნებოდა 20–22 წლის ბიჭებზე.
რას ამბობ გოგო ბებერი მე ვარ ეგენი კი არა მეთქი რომ ვეტყოდი საპასუხოდ მეტყოდა შენ ბებერი კი არა ყველაზე ლამაზი და ყველაზე კარგი ხარ მთელ მსოფლიოშიო.
ვგრძნობდი რომ სოფოსაც ისევე განუზომლად ვუყვარდი როგორც მე მიყვარდა ის.სოფოს მამას პატარა მაღაზია ქონდა მაშინ იმდროს ჩვენს უბანში მარტო მისი მაღაზია იყო.თუ სოფო იყო მამამისთან ერთად მაღაზიაში მჩუქნიდა ნამცხვრებს კევებს და კანფეტებს.მეღიმებოდა სოფოს საჩუქრებზე. მაგრამ უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებდა იმის შეგრძნობა რომ სოფოს ისე ძლიერ ვუყვარდი რომ უნდოდა ჩემთვის თავისი საჩუქრებით ესიამოვნებინა.
     არაჩვეულებრივად სასიმოვნო და ტკბილი ხმა ქონდა სოფიკოს.როცა მღეროდა ისეთ ნატარებას განვიცდიდი ტანში ჟრუანტელი მივლიდა. მისიკის მასწავლებელი სთხომდა მამამის რომ სიმღერის ნიჭი ქონდა სოფოს და ნუდაუკარგავდნენ ქვეყანას ამ ტალანტს.კარგი პატრონი რომ ყოლოდა ალბათ ახლა ცნობილი მომღერალი იქნებოდა. ბოლოს სოფოს დედამაც გაიგო ჩვენი ამბავი ქუჩაში დამხვდა საშინლად გამლანძღა შენ ჩემზე ორი წლით დიდი ხარ და აღარ დაგინახო რომ ჩემს გოგოს გაეკარო. მერე კი სოფიკოს მამა დაიღუპა ამბობდნენ გული გაუსკდავო.საშინლად განვიცადე სულ იმაზე ვფიქრობდი გაიგო ჩვენი ამბავი და გულიც იმიტომ გაუსკდა. თავს ვარიდებდი სოფიკოს.თავის პატარა დას წერილებს ატანდა არ ვკითხულობდი ისე ვუბრუნებდი უკან.ახლა კი საშინლად მაინტერესებს რას მწერდა მაშინ.სოფო ნატავ მეტყვი როდისმე სიმართლეს რა ეწერა შენს წერილებში.

                                     

                   

ფურთის თამაში

                ფურთის თამაში 

         ფურთს ვთამაშობდით–ოცნების ასრულებაზე

         მოგიგე გეწყინა, მე უნდა მომეგო

         საწოლზე ვისხედით ფეხმორთხმით პირისპირ 

         გაკოცე ტუჩებში, შენც ხომ ეს გინდათქო.

         კი, მინდა მაგრამ მე უნდა მომეგო

         სურვილი ჩემი იყო, მე უნდა მეკოცნაო

         პატარა თათაებს მკერდზე მცემდი და

         მე უნდა მომეგო, რატომ მომიგეო.

         მერე აკისკისდი– მომეხვიე ყელზე

         ყველაზე კარგი კაცი უკვე მოგიგეო

         ვნებით მკოცნიდი ნატა მთელ სხეულზე

         როგორი ტკბილი ხარო ღმერთო დამინდეო.

         ვთამაშობთ ფურთს– ოცნების ასრულებაზე

         მაგრამ ოცნებას ფრთები უცებ შემოეცალა

         დიდი ხანია  უკვე სხვამ შემიყვარა

         შენ ტუჩებში კოცნისთვის აღარ მეცალა.

         მიხვდი გამქრალიყო ოცნება ფურთის თამაშში  

         ნამტირალ სახით პატიებას მთხოვდი ქუჩაში

         ცისფერი თვალები ჩაძირულა ცრემლში და დარდში

         მებრალებოდი მაგრამ უკვე გაგცვალე სხვა ქალში.

         ყველაზე უაზრო თამაში ნატა ფურთის თამაშია

         არ გაგიმართლა, მე მაბრალებ შენი ბრალია

         გვიან გაიგე სიყვარული ჩემთვის მხოლოდ თამაშია

         ოცნება შენი ზღვაში ჩაძირული მზის მსგავსია.

         ფურთს ვთამაშობთ–ოცნების ასრულებაზე

         ცისფერ თვალებში ჭინკები აღარ გიხტოდა

         ყველაფერს ააქვს დასასრული ამ ქვეყანაზე

         შენ სიყვარულსაც დიდი ხანია აზრი აღარ ქონდა.

         

         

ნათელა და ნაატალია

                   ნათელა და ნატალია

    ნათელა და ნატალია, ჩემი მეზობლები, ჩემი სიყრმის

უტკბესი და უნაზესი გრძნობები და სიყვარული. ორივე

არაჩვეულებრივად ლამაზი გოგონები. ნათელა თეთრი,

თეთრი ქათქათა გოგო გრძელი ფეხება სასიამოვნოდ დიდი

მკერდით. ნატალია დაბალი პატარა მკერდით მაგრამ სასწაულად ლამაზი ლაჟვარდოვანი ცის ფერი თვალებით.

ორთავე მიყვარდა რომელი უფრო მეტად და რომელი ნაკლებად ახლა უკვე რამდენიმე ათეული წლის მერეც

ვეღარ გავრკვევულვარ. მიყვარდა ნათელა  მაღალი გრძელ ფეხება და ფაფუკი დიდი მკერდით. მიყვარდა ნატალია

პატარა მინიატურული ბამბუკის დათვივით პანდასავით 

ფუმფულა და თბილი.
   ამართლებდა ნათელა სახელს ისეთი თეთრი გლუვი და
სლიპინა ტანი ქონდა ძვირფას მარმარილოსგან გამოქანდაკებული ქალღმერთი გეგონებოდა კაცს. ოთახში სინათლეს თუ ჩააქრობდი ნათელა თავის თეთრი ქათქათა სხეულით ანათებდა სიბნელეს. სასწაულად ლამაზი ტანი ქონდა. თითქოს ოქროს შვალედი მოუძებნიაო ღმერთს არც გამხდარი იყო და არც მსუქანი ისეთი ვნებიანი სხეული ქონდა ვერ გაძღებოდი კაცი მისი სიყვარულით. თავისი ასეთი არაჩვეულებრივად ლამაზი სხეულის გამო უამრავ ბიჭს უყვარდა ნათელა.მდინარეზე ვიყავით მაშინ ყველა მეზობელი ერთად წაგვიყვანა ნათელას მამა ერთ ამბავში ვიყავით გვესიამოვნა აგვისტოს ხვატში მდინარე.თითქოს ვიღაცა შემეხო მხარზე და უკან მობრუნება მიბრძანა მდინარეში გადასახტომად ვემზადებოდი უკან მოვიხედე ნათელა მიყურებდა ისეთი თვალებით თითქოს ჩემი შეჭმა უნდაო.თითები პირში ჩაედო და ფრჩხილებს გამალებით იკვნეტდა.მივხვდი რომ ნათელა გოგოდან ქალად ქცეულიყო და მისთვის ჩემს გარდა იმ მომენტში აღარავინ და აღარაფერი არ არსებობდა. შემრცხვა არ მინდოდა სხვებსაც დაენახა ნათელას ასეთი დაუკებელი სირვილი ჩემს მიმართ.მოვიმიზეზე ცუდა ყოფნა და სასწრაფოდ ჩავიცვი ტანზე. მერვე კლასში იყო ნათელა მე კი მეოთხე კურსის სტუდენტი ვიყავი პირველად რომ ვაკოცე.
ხომ ასეთი ანგელოზივით ლამაზი იყო ნათელა მაგრამ ამავე
დროს სასტიკად ავიც იყო. ბიჭი რომ სიყვარულში გამოუტყდებოდა ვა იმ უბედურის ბრალი თუ მოერევოდა თუ არა და ჩემთან მორბოდა ტირილით. ერთ რამედ ღირდა შიშველი ნათელას ყურება ოქროსფერი თმები ქონდა და მის ჩამოქნილ თეთრ სხეულს უფრო ღვთავებრივად აქცევდა. 
რომ ვეტყოდი კი მაგრამ უყვარხართ ხომ არ ძულხართ რატომ ბრაზობ. მპასუხობდა მე მარტო შენ მიყვარხარ და მარტო შენ უნდა გიყვარდეო. მოკლე კაბას და მოტკეცილ შარვალს არ ჩაიცმევდა რომ მოგეკლათ.იმ დონემდე მხიბლავდა ნთელას არაჩვეულებრივად ჩათქვირული ვნებიანი სხეულის მოფერება,თავს ვერ ვერეოდი მინდოდა ყოველ დღე დამეკოცნა მისი ფუმფულა უტკბესი მკერდი. უნივერსიტეტში ბოლო ლექციებს არცეთ დღეს არ ვესწრებოდი სახლისკენ გავრბოდი თავქუდმოგლეჯილი რომ სკოლიდან მომავალ ნათელასთვის მიმესწრო ჩემთან ამეყვანა  დამეკოცნა მის უზომოდ ლამაზი სხეული.უდიდეს ნეტარებას მანიჭებდა ნათელას უზომოდ ლამაზი დიდი და მკვრივი მკერდის მოფერება. ისეთი არა მიწიერ განცდა მეუფლებოდა ისეთი სამო იყო რომ თავი სამოთხეში მეგონა. ნათელას შემდგომ უამრავი გოგო იყო კიდევ ჩემს ცხოვრებაში მაგრამ არცეთი ქალის მკერდს იმის მესამედი სიამოვნება არ მოუნიჭებია ჩემთვის როგორსაც ნათელას თბილი, ლამაზი, ტკბილი დაცკვეტილი საგანჯური აღძრავდა ჩემში.  უბედნიეოესი ორი წელი გავატარეთ მე და ნათელამ ერთად. ახლაც როცა ტელეფონით შემეხმიანება ყოველთვის იმით იწყებს საუბარს რომ ის ორ წელი იყო ყველაზე ტკბილი და ბედნიერი მის ცხოვრებაში მადლობას მიხდის რომ მე მას ეს ბედნიერება ვაჩუქე.
       ნატალია ლამაზი არ იყო ნათელასავით მაგრამ თავისებური ხიბლი ქონდა პატარა და ფუმფულა გოგოს.
სულ მხიარული იყო ნატალია მოწყენილს ვერასდროს ნახავდი. ისეთი სუფთა და წმინდა სული ქონდა. მის შემხედავს სამყარო უფრო და უფრო მშვენიერი მეჩვენებოდა. ყოველ ორშაბათს დილის ლექციას ვაცდენდი მხოლოდ იმის გულისთვის რომ ნატალია მენახა როგორ მიდიოდა სკოლაში დიდი ჩანთით ხელში არ კი არ მიდიოდა მირბოდა პატარა ფეხებით. ახლაც ამდენი წლის შემდეგ რომ ვიხსენებ ფუმფულა ნატალიას როგორ გამალებით მიიჩქაროდა პაწაწინა ფეხებით სკოლისაკენ ტანში საოცარი სითბო მივლის. გამოსაშვებ საღამოზე დამპატიჟა ნატალიამ თუ არ მოხვალ მეწყინებაო ძალიან .
არ მივედი ნატალია და ნათელა კლასელები იყვნენ და ვერ შევძელი მისვლა. უტკბილესი კოცნა იცოდა ნატალიამ ისეთი ტკბილი რომ ტუჩებზე გადნებოდა შაქარივით.
ხშირად მითქვამს მისთვის რომ ღმერთმა ამ კოცნისთვის გაგაჩინა მეთქი ალბათ. შენ მასეთი უნეტარესი და უტკბესი კოცნა რომ არ იცოდე სიცოცხლე არ ეღირებოდა ამ ქვეყნად.
უზომოდ სიამოვნებდა ჩემი ეს სიტყვები და კისკისებდა ზარივით წკრიალ ხმით. ერთხელ საათი დავინიშნეთ და მე და ნატალია ერთმანეთს 2 საათსა და 28 წუთის განმავლობაში ვკოცნიდით ერთმანეთს ტუჩებში ისე რომ წამითაც არ მოგვიშორებია ერთმანეთის ტუჩისთვის ტუჩი.
ბევრჯერ უთქვამს ნატალიას ისეთი ტკბილი ხარ რომ იცოდე საკუთარი თავი შეგიყვარდებაო.არ იღლებოდა სიყვარულის დროს ნატალია. მთელი ღამე მის სხეულში ვყოფილვარ ხშირად.ის კი ისეთ ნეტარებას განიცდიდა მაგ დროს რომ თავს კარგავდა და ღმერთს შესთხოვდა ღმერთო თავი სიზმარში მგონია ასეთი კარგი კაცი რომ მეფერება და ამხელა სიამოვნებას რომ ვღებულობ მისი მოფერებით და თუ ეს მართლა სიზმარია და ცხადში არ ხდება გთხოვ ღმერთო დიდხანს მაინც გააგრძელე სე უტკბესი სიზმარიო. ძალიან კეთილი იყო უზომოდ კეთილი და მიამიტი ყველა უყვარდა ვინც კი ეტყოდა რომ მიყვარხარო. ყველას და ყველაფერს ფერადს ხედავდა. ყოველთვის პოულობდა ახსნას თუ ის რატომ არ იყო კარგი. ვერავიზე ვერ ათქმევინებდი რომ ცუდია. თუ ვინმე არ მოეწონებოდა იტყოდა რომ კარგი არ არის.
    მენატრება სიყმაწვილე.მენატრებით ორივე ჩემო სიყრმის სიყვარულო, ტკბილო და თბილო გოგონებო.  მთელი სულითა და გულით მინდა რომ ბედნიერები იყოთ იმაზე უფრო ათასჯერ ბედნიერად გრძნობდეთ თავს ვიდრე ჩემს გვერდით იყავით ლამაზო ანგელოზებო.მიყვარხართ და სიკვდილამდე მეყვარებით ორივე.რა ვქნა ახლაც ვერ გავრკვრევულმა ვინ უფრო მეტად მიყვარხართ შენ ნატალია თუ შენ ნათელა. ერთი რამ კი ცხადია ორივე ჩემი სულისა და სხეულის ნაწილად იქეცით. ხომ ორივე მეუბნებოდით როცა ერთად ვიყავით და თქვენ სხეულში შემოვდიოდი  ახლა ერთი სხეული ვართო.ხოდა ხართ ჩემო ფერიებო ჩემი უტკბილესი წარსული და დარჩებით სასიამოვნო მოგონებად.


   

ქალი

                           ქალი

                       ქალი საოცრებაა

                              ქალი სიხარულია

                              ქალი სიცოცხლეაა

                              ქალი სიყვარულია.

               ქალი მზე არის ალიონზე ამოწვერილი

               ქალი ფიქრია, ფიქრი ყოვლის მომცველი

               ქალი გზა არის უსასრულო შეუცნობელი

               ქალი ლექსია გულის, სულის მფლობელი

                               ქალი ვნებაა

                               ქალი ნებაა

                               ქალი სითბოაა

                               ქალი დედაა

                ქალი ბადაგია ტკბილი სიცოცხლის ნექტარი

               ქალი ზაფხულია უამრავ ფერთა სურნელი

               ქალი ნატვრაა, ოცნებაა ლტოლვა დაუძლეველი

               ქალი, ქალია ყველაფრის ყოვლის შემქნელი.

                               

                    

                

                 

სიყვარული ხარ ჩემი

                             სიყვარული ხარ ჩემი

                 სიყვარული ხარ ჩემი

                           ჩემი ოცნების ქალი

                             მარტის პირმშო ხარ

                              მარტივით ჭირვეული და ავი

                                                          

                      შენი თვალები ბევრ რამის მთქმელი

                      ნათელი არის როგორც მზის სხივი

                      ზოგრჯერ ზამთარივით ცივი ხარ კარგო

                      ზოგჯერ ზაფხულივით თბილი და ტკბილი.

                       ტანწერწეტა ხარ როგორც ლერწამი

                                     ღამის სიზმარი ხარ ვნების

                                       სურნელოვანი ვარდის კოკორი

                                         თვით სიცოცხლე ხარ ჩემთვის

                               

             

მარგალიტა და სონია

                 მარგალიტა და სონია

        მარგალიტა და სონია დები იყვნენ. მარგალიტა უშნო გარეგნობის შავგრემანი ქალი იყო. მაგრამ ძალიან ჭკვიანი.

55 წელი იმ სოფლის სკოლის დირექტორი იყო უცვლელად

სადაც დაიბადა და სადაც სიკვდილამდე ცხოვრობდა.

        სონია მარგალიტასგან განსხვავებით ქათქათა თეთრი მაღალი ლამაზი ქალი იყო მაგრამ ცოტა ჭკუასუსტი. ცხოვრობდნენ დები ერთად მარტოდ. მარგალიტა სკოლის დირექტორობასთან ერთად ბავშვებსაც ამზადებდა და ამით საკმაოდ ბევრ ფულსაც შოულობდა.სონია კოლმეურნეობაში მუშაობდა დიდი ძალის პატრონი იყო ბევრ მამაკაცს სჯობდა საქმეში. რამდენიმე ძროხა ყავდა სონიას ბევრი ღორი და უამრავი ქათმები.
შეიძლება ითქვას რომ არაფერი არ აკლდათ დებს საჭმელიც ბევრი და ნაირნაირ ქონდათ და სასმელიც.ეგ იყო მხოლოდ რომ ვერ გათხოვდნენ და იყვნე მარტოდ მარტო უზარმაზარ სახლში. დები იმდენ ფულს შოულობდნენ რომ ძველი ხის ორ ოთახიანი სხლი დაანგრიეს და მის ადგილას აგურის უზარმაზარი ექვს ოთახიანი სახლი წამოჭიმეს.
    დებს პატარა ძმა ყავდათ რომელიც მათგან საკმაოდ შორს
ქალაქში ცხოვრობდა. ძალიან უყვარდათ ძმა და ძმის შვილები მზე და მთვარე მათსზე ამოსდიოდათ. რასაც შოულობდნენ ნახევარზე მეტს ძმას უგზავნიდნენ ქალაქში.
საშინელი უბედური შემთხვევის მსხვერპლი გახდა მილიციის მაიორი. ტროლეიბოსიდან ჩამოვარდნილი 
ეგრეთ წოდებული :შტანგა: დაეცა თავზე და სიცოცხლე მოუსწრაფა 37 წლის პოლიციის მაიორს. საშინელი ტკივილი მიაყენა ძმის დაღუპვამ დებს. განსაკუთრებით მარგალიტას რომელსაც თავისი კომუნისტური შეხედულებობის გამო ისედაც არ სწამდა ღმერთი და ეკლესია. ხოლო ძმის ასე საშინელმა სიკვდილმა სმერთოდ შეაძულა ღმერთიც და მათი მიმდევრებიც. სონიამ უფრო ადვილად გადაიტანა ძმის დაკარგვა.მას ღმერთი სწამდა და მარგალიტასაგან ჩუმად ეკლესიაშიც დაირებოდა. სულ იმას იმეორებდა სონია ღმერთსაც კარგი უნდა თავისთვისო და მის ძალას წინ ვერაფერი დაუდგებაო.
    მარგალიტამ საკუთარი და თავის მონად აქცია არაფერს
 არ აკეთებდა სახლში ოთახსაც კი არ გამოასუფთავებდა.
სონიას უბრძანებდა სონიაც ემორჩილებოდა უფროს დას არ მახსოვს რომ პროტესტი გამოეფქვას.თვითონაც სიამოვნებდა მონად ყოფნა. სახლში ყველაფერს სონია აკეთებდა საჭმელს,სახლს ალაგებდა .ღორებს და ქათმებს 
დააპურებდა ძროხებს მრწველიდა მერე კი უზარმაზა 32 ლიტრიან ჩაფს გაიდებდა მხრებზე და წინწკილიდან წყალი მოქონდა. თუ ძროხა დარჩებოდა ტყეში შუა ღამეს აიღებდა სონია ჭრაქს და მარტო მიდიოდა ტყეში ძროხის საძებნად არც მგელის ეშინოდა და არც დათვის.რომ ეკითხებოდნენ სონა ტყეში მარტო რომ დადიხარ ძროხასთან ერთად მგელმა რომ შეგჭამოს არ გეშინიაო. სონია პასუხობდა მგელს შეიძლება გადაურჩე მაგრამ ძროხა თუ დავკარგე მგელზე უფრო უარეს მარგალიტას რა გადაურჩებაო. 
    მამიდას მეზობლები იყვნენ დები. ზაფხულობით 
მამიდასთან რომ ვისვენებდი კამკამა მდინარეში ბანაობისა და უღრან ტყეში ხეტიალთან ერთად ჩემთვის არა ნაკლები
გასართობი იყო მარგალიტას ბიბლიოთეკა. რა გინდა სულო და გულო რომელი წიგნს ინატრებდი და ვერ მოიპოვებდი
ბიბლიოთეკაში. რემარკის :სამი მეგობრიდან: დაწყებული 
ზიგმუნდ ფროიდის :კულტურითი უკმაყოფილიბა:–მდე 
დამთავრებული.მიყვარდა მარგალიტას ბიბლიოთეკაში ქექვა უსასრულო სულიერ წყაროს მაძლევდა კატარა ბიჭს.
თვით მარგალიტასაც ძალიან სიამოვნებდა ჩემი ასე დაინტერესება მისი წიგნებით ჩემამდე მხოლოდ თვითონ თუ კითხულობდა ამ მართლაც უდიდეს საგანძურს. ვერ იტანდა უსწავლელს და უწიგნურ ადამიანებს და ყოველთვის აგრძნობინებდა მათ რომ გაუნათლებელი ადამიანი ცხოველს უტოლდება თავის ინტელექტითო.
    არავის უყვარდა სოფელში მარგალიტა მიუხედავად იმისა რომ ნახევარი სოფელი მისი მოგვარე იყო. თავის დირექტორობის 55 წლის მანძილზე ერთი შემთხვევაც კი არ ყოფილ ვინმეს დაუმსახურებლად მიეღოს ატესტატი. ასეთი
მკაცრი ხასიათის გამო :იარი: კომუნისტი შეარქვეს სოფლელებმა ზედმეტ სახელად მარგალიტას. ხშირად იმეორებდნენ კიდევ კარგი კაცად არ დაიბადა ეს ოჯახქორი თორემ ნახევარ სოფელს კედელთან მიგვაყენებდა და დაგხვრეტდაო. სონია კი პირიქით იყო ყველას უყვარდა სოფელში კეთილი და ოდნავ მოჩერჩეტო ქალი ყველას ეხმარედოდა სონია სოფელში რითაც კი შეეძლო მიუხედავად მარგალიტას სასტიკი წინააღმდეგობისა. ვერასდროს დავივიწყებ სონიას განსაკუთრებული პატივისცემას ტყეში უამრავ სოკოს პოულობდა მაგრამ მათ შორის ნმყვი ძალზე ცოტა იყო ტყიდან დაბრუნებული სონია ჯერ ჩვენთან შემოივლიდა ყველა ნიყვს გამოარჩევდა და მე მიტოვებდა თან ზედ დააყოლებდა მარგალიტამ არ გაიგოს თორემ გაგიჟდებაო იმას მიუტანე ნიყვი და მე საკუთარ დას არაო. ბიბლიოთეკაში წიგნებთან როცა მნახავდა ყოველთვის მეტყოდა სონია იმდენი არ ისწავლო და არ წაიკითხო რომ მარგალიტას ნაირი უჟმური არ გახდეო. ბევრი წიგნის კითხვა ეგონა კეთილ მოჩერჩეტო სონიას მარგალიტას ასეთი ცუდი ხასიათის მიზეზი.
     ბოლოს მამიდას გასვენებაში ვნახე ცოცხალი სონია თეთრ ულამაზეს კაბაში იყო გამოწყობილი მაღალ ქუსლიანი:ბასანოჩკები: ჩაეცვა თმა საგულდაგულოდ დაებანა და დაევარცხნა ტკჩებზე წითელი:პომადა: წაესვა.ძალიან სასიმოვნოდ გამოიყურებოდა 55 წელზე მეტს არ მისცემდით 78 წლის ქალბატონს. 84 წლის იყო მარგალიტა რომ საკუთარ ეზოსთან ორღობეში ქვაზე წაიქცა და თეძო ორ ოდგილას გაუტყდა.მეზობლები ახლაც იხსენებენ ტკივილისგან შეწუხებული უკანასკნელ ხმაზე კიოდა.სონია იმის მაგივრად რომ დახმარებოდა წამოდგომაში გარშემო უვლიდა ჩმეტდა თმებიდან ითრევდა და თან დასძახოდა რას კივიხარ რა კივილი მოგირჩენს ფეხსო. გამწარებული მარგალიტა თურმე მეზობლებს თხოვდა რომ მოეშორებინათ მისგან გიჟი.
სასწრაფო დახმარების მანქანია რაიონის სავადყოფოში გადაიყვანეს მარგალიტა. დარჩა სონია მარტოდ პირველად 78 წლის მანძილზე და შეშინდა.უღრან ტყეში შუა ღამეს მარტო სიარულისაც კი რომ არ ეშინოდა მარტოობამ შეაშინა სონია.
    ოთხი თვე მკურნალობდნენ მარგალიტას რაიონში მაგრამ აღარ შეუხორცდა მოხუცს ძვლები.სონიამ ყველაფერზე აიღო ხელი 6 ძროხიდან მხოლოდ ერთი დარჩა ზოგი ქურდებმა მოპარეს და ზოგიც მგლებმა შეუჭამეს.დილიდან საღამომდე შემაღლებულ ადგილზე დაჯდებოდა გზას გასცქეროდა დას ელოდა სონია.ოთხი თვის თავზე სავატყოფოდან გაწერეს მარგალიტა და უთხრეს რომ ასაკის გამო თეძო არ შეუხორცდა ამიტომ ვეღარასოდეს გაივლიდა.სონიას რომ შეატყობინეს რომ დღეს მარგალიტა მოვაო პატარძალივით გამოეწყო თურმე. ძალიან გაუკვირდა როცა მარგალიტ სასწრაფოს დახმარებით მოიყვანეს უკან.არ შორდებოდა დის საწოლს სონია თვალებში შესციცინებდა ყველაფრისთვის მზად იყ რასაც მარგალიტა უბრძანებდა ბედნიერი იყო სონია თავის ჭკუით ცხოვრება აღარ უწევდა. მიუხედავად თავის მდგომარეობისა სიცოცხლი წყურვილმა ათმაგად უთრო მეტად გაიღვიძა მარგალიტაში. დას უბრძანებდა რომ რადგან ჩემი ფეხი არ მომირჩა მე ახლა უფრო განსაკუთრებული კვება მინდაო. ყველაფერს უსრულებდა სონია დას რასაც კი მოითხოვდა. თავის ხელით დაყავდა ტუალეტში პატარა ბავშვივით უვლიდა. სონია პირიქით იყო სიცოცხლე აღარ უნდოდა მეზობლებს სულ იმსას ეუბნებოდა მარგალიტა რმ მოკვდეს მე რა მეშველება მარტო რომ დავრჩებიო. ერთ დღესაც სრულია ხარივით ჯანმრთელმა სონიამ თავის საწოლია მიაჩოჩა მარგალიტას საწოლთან და მიუწვა დას გვერდით.რა არ იღონეს მეზობლებმა მაგრამ ვეღა შესძლეს რომ სონია აეყენებინათ საწოლიდან აღარც მარგალიტას ჩხუბი და მუქარა სჭრიდა სონიაზე.ძმისშვილებს დაუკავშირდნე მეზობლები მაგრამ მათ არ ეცალათ მამიდებისთვის საკუთარ ოჯახს ძლივს ინახავდნენ თვიდან თვემდე.
   რა არ იღონეს მეზობლებმა მაგრამ ვერაფერი გააწყვეს საჭმელზე უარი თქვა სონიამ აღარც წყალს სვამდა საბრალო ხალხს სთხოვდა თავი დაენებებინათ სიკვდილი უნდოდა.
ზუსტად შვიდ დღეში გარდაიცვალა სონია.ყველას დაენანა სოთელში კეთილი სულელის დაღუპვა.ახლა კი იკადრეს ძმის შვილებმა და მათმა მეუღლეებმა ჩამოსვლა.სონიას დასაფლავების მეორე დღესვე გაბრუნდნენ უკან ქალაქში ბევრი საქმე გვიფუჭდებაო. დარჩა მარგალიტა მეზობლებისა და ღვთის ანაბარად. სოფელში ყველას თავი გაჭირვება ქონდა ზამთრისთვის ემზედებოდნე მარგალიტას საღამოს თუ შეუვლიდა მეზობლის ქალები კეცზე გამომცხვარ ნახევა მჭადსა და ახლად შეკაზმულ ლობიოს მიუტანდნენ. არ ყოფნიდა მარგალიტას დღეში ერთხელ ჭამა. მეზობლებისგან მოითხოვდა სამჯერ ეკვებათ დღეში ხორცი და ქათმის ბულიონი მოემზადებინათ მისთვის.სასაცილოდ არ ყოფნიდათ მეზობლებს მარგალიტას პრეტენზიები. ხორცი და ქათამი ჩვენს ქმარ– შვილისთვის არ გვაქვს და შენ საიდან მოგიტანთო.
ტუალეტში ვერ ახერხებდა გავლას თუ ვინმე არ დაეხმარებოდა.თავს იკავებდა რაც შეეძლო იცდიდა ვინმე მადლიერს რომ დახმარებოდნენ.ერთხელაც ვეღარ შეძლო და საწოლში მოისაქმა.ძმიშვილებს შეატყობინეს ქალაქში მიხედეთ ცოდვაა.არც კი გამოხმაურებიან მამიდას გაჭირვებას ძმები. მეზობელ სოფელში ნათლული ყავდა მარგალიტას.შეეცოდა უპატრონოდ მიგდებული ნათლია გოგოს.მიაკითხა მარგალიტას საჭმელი და ხილი მოუტანა.დაბანა ყველაფერი გაურეცხა.ესიამოვნა სისუფთავე და კარგი საჭმელი მოხუცს.შვილები დააფიცა არ დამტოვო მარტო.შეებრალა ნათლია დარჩა მასთან რამდენიმე დღით. ბედნიერი იყო მარგალიტა ქათმის ბულიონს რომ ნატრობდა ახლა ყოველდღე ქონდა და რაც მთავარია სუფთა და მოვლილი იყო.ქმარს არ მოეწონა ცოლის სხვაგან ყოფნა და მოსთხოვა დაბრუნებულიყო სახლში.კვირაში რამდენიმე დღე მოდიოდა მარგალიტასთან ნათლული.დაბანდა,დაურეცხდა რამდენიმე დღის საჭმელს დაუტოვებდა.მოიკეთა ფერზე მოვიდა და თვალებში გამოიხედა.მერე დაფიქრდა თავის ნათლულზე ასე ხშირად რომ დაიარება ჩემთან ნაღდად თეთრეულს,ჭურჭელს მპარავს და სახლში მიაქვსო. ერთხელაც ვეღარ მოითმინა და ნათლულს უთხრა ხშირად რომ დაიარები ჩემთან ვიცი რომ ჭურჭელი და თეთრეულს მპარავო.ეჭყინა ნათლულს ნათლიასგან უკადრებელი რომ კადრეს.წავიდა და აღარ გამოჩენილა.
     მარტოდ დარჩენილი მარგალიტა უკვე საწოლში ისაქმებდა. ისეთი აუტანელი სუნი იდგა სახლში მეზობლები საჭმელს რომ აწვდიდნენ სახეს იფარავდნე და ისე შედიოდნენ მასთან.მერე კი სუნმა გარეთაც გამოაღწია ორღობეში გავლა შეუძლებელი გახდა.შორი გზიდან უვლიდნენ მარგალიტას სახლს. საკუთარ განავალში და შარდში ცოცხლად ლპებობდა უპატრონოდ მიგდებული მოხუცი.თუ საჭმლის მიწოდებას დაუგვიანებდნენ ხმამაღლა წყევლიდა მარგალიტა დიდსა და პატარას.შეწუხებულმა მეზობლებმა სასწრაფო დახმარება გამიძახეს რაიონიდან იქნება საავადმყოფოში გადაიყვანონ და გვეშველოსო.სასწრაფოს ექიმმა უარი ფქვა სავადყოფოში გადაყვანაზე მაგრამ ის კი შეპირდა რომ მოვახერხებ და მოხუცთა თავშესაფარში გადავაყვანინებო.მერე წავიდა და საერთოდ აღარ გამოჩენილა.დამპალი ხორცის სუნი განავალის სუნში იმდენად აუტანელი გახდა რომ ვეღარავინ შედიდა მოხუცთან.უკანასკნელი ხმით სთხოვდა შველას მარგალიტა მეზობლებს და ეხვეწებოდა საჭმელი თუ არა წყავლი მიეწოდებინათ მისთვის.ერთი კვირის შემდეგ შეწყდა მარგალიტას წყევლა და ხვეწნა მუდარა მეზობლები მიმართ. იფიქრეს დაიღუპაო საბრალო ჩვენი სრცხვილია ასე რომ ნახონო და მიაკითხეს მარგალიტას სახლში.საოცარი სურათის მომსწრენი გახდნენ კაცი თუ ქალი.პატარა ხატი ეკავ ხელში მარგალიტას და ესაუბრებოდა როგორც ცოცხალ არსებას. ღმერთო შენ თუ პატიება არ შეგიძლია აბა მითხარი რის ღმერთი ხარ შენ ადამინებზუ უფრო პატივმოყვაე და ბოროტი ყოფილხარ.ნუთუ ასე ძნელი იყო შენთვის შეგენდო ჩემთვის და გაპატიებინა რომ არასდროს არ მწამდი და ასეთი სატანჯველი აღსასრული არ მოგევლინა ჩემთვის განა შენთვის ასე ძნელი იყო მოგეკალი და არ გეწამებინე.აბა ერთი გამაგებინე რა ღმერთი ხარ შენ პატიებაც რომ არ შეგიძლია.
    გაოგნებული მეზობლები უცბად მოეგნენ გონს ზოგი სახლში გაიქცა ქათამი დაკდა ბულიონი გააკეთა ზოგმა ახალი ლეიბი და თეთრეული გაუფინა.თბილი წყლით დაბანეს სასწაულია მაგრამ სუნი არავის აღარ აწუხებდა უკვე ყველა ქალიან კაციანა თავს დამნაშავედ გრძნობდა.უხმოდ მისჩერებოდა მარგალიტა მეზობლების ფაცი–ფუცს.არც საჭმელისთვის და ვრც სასმელისთვის პირი აღარ დაუკარები.არავინ წასულა სახლში დილის 6 საათზე გარდაიცვალა მარგალიტა.
   მარგალიტას გასვენებაზე მხოლოდ ერთი ძმიშვილი ჩამოვიდა უჩხუბიათ ძმებს ქალაქში მარგალიტას ქონებს გაყოფაზე.გასვენების მეორე დღეს მთელი სახლი გადააქოთა მარგალიტას ძმიშვილის ცოლმა ფული ექნებაო სადმე გადამალული რომ ვერაფერს მიაგნეს გამოიკეტეს სახლის კარები და ქალაქში დაბრუნდნენ.მიტოვებულ სახლიდან ნელნელა ყველაფერი გიტანეს მეზობლებმა ჩანგალი დანა ჭიქა ფინჯანი თუ თეფში.ბოლოს მარგალიტას საგანძურს ბიბლიოთეკასაც მიადგნენ.
მეცოდებოდა ჩემი ბავშობის მეგობრები მარგალიტას ბიბლიოთეკაში არსებული წიგნები.ყველა მეზობელს ტუალეტის კარზე ყდით ქონდათ მიჭედებული უნიკალური წიგნები და მისი ფურცლებით უკანალს იწმენდნენ.რამდენჯერმე ვეცადე დამერწმუნებინა ხალხი რომ ტუალეტის ქაღალდი სულ რაღაც ოცი თეთრი ღირს.თუ თქვენ არ გინდათ წიგნები ნუ გაიმეტებთ ტუალეტისთვის გაყიდეთ და ერთი წიგნის ფასით რამდენიმე წლის სამყოფ ქაღალდს იყიდით. არავის აინტერესებდა ჩემი შეგონება.რამდენჯერმე ვცადე წიგნების გადარჩენა მაგრამ ვერ შევძელი ვერ ავიღე ის რაც მე არ მეკუთვნოდა.ახლა კი თავს ისე ვგრძნობ განსაცდელში რომ მიატოვებ მეგობარს კაცი.10 წელზე მეტი ეყოთ მარგალიტას ბიბლიოთეკა სოფელს.

    

სტალინი

                            სტალინი

   სტალინი ქუჩაში ვიპოვე. ერთი ციცქნა შავი ტალახში

ამოსვრილი ლეკვი იყო.მეზობლის ღობესთან მიცუცქუ–

ლიყო და საბრალო ხმაზე წკმუტუნებდა. რომ დამინახა

გაჩუმდა თავის პატარა ღილის ოდენა თვალებით მომაჩერდა მოკლე კუდი გააქიცინა და ჩემსკენ გამოემართა.

გაზეთში გავახვიე ხელში ავიყვანე და სახლში ერთად მივედით მე და პატარა შავი მოკლე კუდა, დიდყურა ლეკვი.უარყოფითად შეხვდა ყველა სახლში ლეკვის გამოჩენას არავის არ მოეწონა უშნო ლეკვი არც დედას და არც ძმებს.დავბანე თბილი რძე დავალევინე,ესიამოვნა რძე თავის პატარ ხმით აწკმუტუნდა თითქოს მადლობას მიხდიდა.ის დღე იყო და მე და სტალინი განუყრელი მეგობრები გავხდით.სიმალეში არ მოიმატა ისევ ისეთივე პატარა დარჩა როგორიც ვიპოვე მხოლოდ დიდი ყურები უფრო გაეზარდა და გასუქდა.შეიძლება ითქვას რაც სიმაღლეში იყო სიგანეშიც იმხელა გახდა. შემცილე არავინ ყავდა და ეზოს ბატონ პატრონად მიაჩნდა თავი.სასტიკად ავი და უშიშარი იყო არვის და არაფერს არ ეპუებოდა. მერე
კი ცხვირთან უზარმაზარი ულვაში გაეზარდა. მეც ბევრი აღარ მიფიქრია პატარა ტანის, შავი,ულვაშებიანი,დიდ ყურა, ავი,დაუნდობელი და უშიშარი იყო ამიტომ სტალინი დავარქვი.
   ამართლებდა სტალინი თავის სასტიკი,მოსახელეს სახელს.ხომ პატარა ტანის იყო მაგრამ მეტრა– ნახევარზე ხტებოდა სიმაღლეზე.ვინმე თუ ეზოს რკინის ჭიშკარის გაღებას შეეცდებოდა სტალინი აუცილებლად ხელზე მიახტებოდა უშლიდა დიდსა და პატარას ეზოში შემოსვლას.თავისი ასეთი ერთგულებით ოჯახის მიმართ
უშნო გარეგნობის სტალინმა სიყვარული დაიმსახურა ჯერ 
ჩემი ძმების და მერე დედას მხრიდანაც. ისეთი უშიშარი იყო პატარა ტანის ძაღლი ყველას უკვირდა ხშირად ყოფილა მეზობლის უზარმაზარ გერმანულ ნაგაზს თავს დასხმია 
პატარა წვეტიან კბილებს წინ გამოხვანავდა და მიეტანებოდა საკბენად.ბევრჯერაც სასტიკად დაუკბენიათ მასზე ბევრად უფრო დიდ ძაღლებს.ზოგჯე იმ დონემდე რომ გვეგონა ვეღარ გადარჩებოდა.მაგრამ ყოველი ასეთი 
დიდი ბრძოლის შემდეგ ყოველთვის ახერხებდა  სიკვდილისგან თავის დაძვრენას და უფრო სასტიკი და დაუნდობელი ხდებოდა. დღითი დღე უფრო და უფრო
ემსგავსებოდა სტალინი თავის დიდ სეხნიას ხასიათში
ბოლოს გულში ჩადება და დამახსოვრება დაიწყო.
   ერთხელ ძაღლის განწირულმა კივილმა წამოგვყარა ყველა ერთად გავარდით გარეთ და რას ვხედავთ.მეზობლის უშველებელ კავკასიურ ნაგაზს რომელმაც ერთხელ სტალინი ისე დაკბინა რომ თუ გადარჩებოდა აღარ გვეგონა,
თავი შემოეყო ჩვენს ეზოს რკინის ჭიშკარის ქვეშ მაგრამ გაეკვეტა უშველებელი თავი და უკან ვეღარ ახერხებდა 

გაყოფას.სტალინი, რის სტალინი იქნებოდა თუ ამ მომენტს არ გამოიყენებდა. ხოდა მიადგა სტალინი კარებს ქვეშ გაკვეტებულ ძაღლს და თავზე და დინგზე კბენა დაუწყო,
საწყავი ძაღლი განწირულივით კიოდა და შველას ითხოვდა. სტალინმა ჩვენ რომ დაგვინახა მიხვდა რომ არ დავანებებდით მახეში გაბმულ უძლური ძაღლის დაკბენას.
ამიტომ სანამ ჩვენ მივიდოდით ახლოს დრო იხელთა და მთელი ძალით ჩააფრინდა საცოდავ ძაღლს დინგზე.უკანასკნელ ხმაზე წკავწკავებდა ტკივილისგან გაგიჟებული ძაღლი.ბევრი ვუყვირეთ სტალინს მაგრამ ვერ მოვაშორეთ საბრალო ნაგაზს.ბოლოს ხელში ავიყვანე და ჩემსკენ მოვქაჩე კბილები მაინც არ გაუშვა თავის მტერს 
სტალინმა მთელი ძალით დავითრიე ჩემსკენ და ხელში შემრჩა სტალინთან ერთად მის კბილებზე ჩამოკიდებული
საცოდავი ნაგაზის ზედა ლაფში.
 სიცილი უყვარდა სტალინს ძალიან დედა რომ ეტყოდა
გაიცინე ცუგა დასკუპდებოდა უკანა თათებზე და ყველის ვაჭარივით იკრიჭებოდა.26 წელი იცოცხლა სტალინმა ალბათ ყველა ძაღლური სიცოცხლის რეკორდი მოხსნა.
ბოლოს ისე დაბერდა რომ ოდესღაც ავი და დაუნდობელი მიეფიცხებოდა მზეს და ეზოში თუ ვინმე შემოვიდოდა ყურასც არ იპარტყუნებდა.დიდი პატივით დავკრძალეთ სტალინი რამდენ კაციანი ქელეხის სუფრაც კი გადაუხადეთ
არა.არ მოგესმათ კაციანი სუფრა რადგან სტალინის ქელეხზე ქალებიც დავპატიჟე მაგრამ არავინ არცეთ ქალმა არ ისურვა მოსვლა.

უკვე მეშინოდა

                     უკვე მეშინოდა...

              რა ვქნა მიყვარხარ და თავს ვერ ვერევი

              ოცნებად მექცა, შენ თვალებზე ლოცვა

              გუშინ ერთად ვიყავთ დღეს კი მენატრები

              შენი კოცნა მინდა ი... შენი მოფერება...

              გახსოვს გაკოცე,თვალს ვერ მისწორებდი

              მე ხომ ქმარი მყავს და ეს არ მეკადრება

              სადღაც შორს ვიღაც საქსაფონს აკვნესებდა

              შენს წინ ვიდექი და სიცოცხლე მიხაროდა.

             გაქრა ჩემს ირგვლივ ყველა უკვალოდ და...

             უკან მოხედვიასც უკვე მეშინოდა...

             ფიქრი მაწვალებდა ნუთუ არ ვუყვარვარ

             იცი როგორ მინდა ახლა შენთან ყოფნა.

             

              

              

ხაფრევანი

                                                                                ხაფ რევანი  

                            ხაფრევანი, დიდი, არა უზარმაზარი, ლამაზი,ხატულა

ფუმფულა კატა იყო.ისეთი სასიმოვნოდ ლამაზი იყო,რომ

ყველას არა თუ მოსწონდათ,არამედ უყვარდათ.

  ისიც გრძნობდა რომ სახლში ყველა პატივისცემით ეპყრობოდა.დიდ ფუმფულა კუდს აიბზეკდა,თავს წინ გამოსწევდა და მედიდურად დააბიჯებდა სახლში.ყველას

გვიყვარდა ხაფრევანი სამივე ძმას,დედასა და მამასაც.ხაფრევანიც გრძნობდა ჩვენს სიყვარულს და ისიც სამგიერო სითბოთი გვპასუხობდა.თუ რომელიმეს დაგვინახავდა სავარძელში მჯდომს ფეხი ფეხზე გადადებულს,აუცილებლად მოვიდოდა თავის ფუმფულა ტანით ფეხზე გაგვეხახუნებოდა და იწყებდა კრუტუნს.თითქოს ამბობდა რა კარგია რომ თქვენ მე მყავხართ მე კი თქვენო.

    უამრავ სიკეთესთან ერთად ხაფრევანი უჩვევულოდ ამაყი და ამასთან ერთად წარმოუდგენლად ზარმაცი იყო.

ხალიჩაზე გაწოლილისთვის თაგვს თავზე რომ გადაერბინა მისთვის.თავს ოდნავ წამოსწევდა თავის უზარმაზარი ჭრელი თვალებით მიაჩერდებოდა და მიაკნავლებდა თითქოს ეუბნებოდა ნეტავი შენ რომ არ გეზარება წაღმა უკუღმა რომ დარბიხარო.იმდენად ამაყი იყო რომ თუ საჭმელს ისე მიუგდებდი და საგანგებოდ არ მიართმევდი პირს არ დააკარებდა გაგაბუტებოდა გვერდზე გადგებოდა მე შენი ძაღლი კი არ ვარ მსაე რომ მექცევიო.

    ხომ ყველას გვიყვარდა ხაფრევანი,მაგრამ მამას განსაკუთრებით უყვარდა.თვითონ მოიყვანა რამდენიმე წლის უკან პატარა კნუტი და სახელიც თვითონ შეურჩია.

ხაფრევანსაც განსაკუთრებით უყვარდა მამა მის გარეშე ვერ ძლებდა ერთგული ძაღლივით დაყვებოდა ყველგან ვენახშიც კი.
   სიცოცხლის ბოლო წელს მამა ავადყოფრბდა.იმდენად დასუსტდა რომ სიარული უჭირდა.მთელი დღე თავის ოთახში ტახტზე იჯდა და წიგნის კითხვით ერთობოდა.
ხაფრევანი ერთი წუთითაც არ შორდებოდა მამას.როგორც
კი მამა წიგნის კითხვას იწყებდა დაუწვებოდა ფეხებთან და 
იყო მთელი დღე მასთან.მხოლოდ საჭიროების შემთხვევაში გადიოდა გარეთ.მივიდოდა კართან დაჯდებოდა უკანა ფეხებზე და იყო ასე მანამდე სანამ ვინმე კარს არ გაუღებდა.
ხაფრევანი რომ კართან აიტუზებოდა,მამა გამოგვძახებდა ეე ბიჭო ხაფრევანს ტუალეტში უნდა კარი გაუღეთო.მთელი წელი არ მოშორებია მამას ხაფრევანი გვერდიდან მის სწოლში ფეხებთან ეძინა.
    მამა 19 იანვარს ნათლისღების დღეს დაიღუპა.
საშინელი ყინვა იყო.ზალაში დაასვენეს მამა.მეზობლები გვაფრთხილებდნენ ყველა კარი კაოგად ჩარაზეთ რომ კატამ ღამე მიცვალებული არ გააფუჭოსო.დილით სამძიმარზე მოსულ ხალხს ზალის კართან გართხმული დახვდათ ხაფრევანი.დაუტატანეს გააქციეს.რამდენიმე ხნის შემდეგ ისევ მობრუნდა და ისევ ზალის კართან დაწვა.ისევ გააგდეს. ბოლოს მიხვდა და კარის კუთხესთან აიტუზა.ერთი კვირის მანძილზე არც უჭამია და არც დაუკნავლია იწვა თავისთვის კარის კუთხესთან და საცოდავი თვალებით იყურებოდა ზალაში.
   მამა რომ გავასვენეთ ხაფრევანიც წამოგყვა სასაფლაოზე.
დიდსა თუ პატარას უკვირდა კატის ასეთი ერთგულება.
   გასვენების მეორე დღეს მოვიკითხეთ ხაფრევანი არსად არ ჩანდა.და მას მერე აღარც გამოჩენილა სახლში.
  მამას ორმოცზე სასაფლაოზე სანთლებს რომ ვანთებდით.
უცებ საიდაღანც მოლასლასდა გამხდარ გაძვალტყავებული ,ბეწვებ გაცლილმ კატა.გაგვიკვირდა მერე კი თვალებით ვიცანით რომ ხაფრევანი იყო.ხაფრევან–ხაფრევან სამივე ძმა ერთად ავყვირდით.გვინდოდა რომ დაგვეჭირა და სახლში წაგვეყვანა.მაგრამ ახლოს არ მიგვიკარა კატამ.
   სასაფლაოდან რომ ვბრუნდებოდით უკან მიმახედა რაღაც უცნაურმა ძალამ.მივიხედე და დავინახე მამას საფლავზე უკანა თათებზე დაყუნცულიყო ტყავად და ძვალად ქცეული ხაფრევანი და მამას სურათს მისჩერებოდა.ეს
იყო ჩვენი უკანასკნელი შეხვედრა ხაფრევანთან.
   მას შემდეგ 15 წელი გავიდა და მენატრება კაცს კატის ერთგულება.

მინდა...

                           მინდა...

             მინდა დაგივიწყო, მინდა...

             მინდა რომ გავხდე შენი წარსული

             მაგრამ ვერ ვახერხებ, ვერ...

             ხომ გრძნობ რომ ჩვენი სიყვარული

             არ არის უბრალოდ მარტივი.

             სხვას ვკოცნი, შენი ტუჩები,

             ლამაზო, მეხატება თვალწინ

             და სიყვარული წრფელი

             ჩემგან გადმოდინდა შენში

             მინდა დაგივიწყო, მინდა...

             მინდა რომ გავხდე შენი წარსული

             მაგრამ ვერ ვახერხებ, ვერ...

             ჩვენი სიყვრული არ არის მარტივი.

             

          

        

და რატომ ააქვთ ანგელოზებს შენი თვალები

           სიზმარი ვნახე, ჩემთან იყო ლამაზი ქალი

           ლამაზ თვალება, ანგელოზის დასადარები

           მეფერებოდა,მკოცნიდა ვნებით მათრობდა

           გულს სიცოცხლით სიყვარულით ათბობდა

           და რატომ ააქვთ ანგელოზებს შენი თვალები

           ნუთუ ისმინა ღმერთმა, ჩემი ლოცვა, ვედრება

           როცა მეგონა უკვე ვერვის შევიყვარებდი

           ლამაზ  თვალება ანგელოზი... გამომიგზავნა.                                                                                            

          

მეცოდება, მებრალება

                     მეცოდება, მებრალება

                  ადრე მძულდნენ, ახლა ვხვდები

                         სიძულვილი დამთავრდა და...

                         უფრო მეტად მებრალება

                         ბოროტი და ფლიდი ხალხი.

                         მეცოდება, მებრალება ყველა ქალი

                         ჩვენთან იყო, რომ ეტყოდი

                         რა კარგი ხარ,  ქალბატონო

                         უმალ თვალებს გამოგთხრიდა

                         რას მიბედავ, შენ რეგვენო.

                         წავიდნენ და დაგვიტოვეს

                         უჩვეულო,არნახული სიამაყე
                        დაივიწყეს რომ არიან...
                        ჯერ დედა და მერე ქალნი.

                        აქ რომ იყვნენ, ქართველ კაცებს

                        გამალებით გვცემდნენ თავში.

                        ახლა უკვე ცხრა მთას იქეთ

                        მამის ტოლა მყრალ მოხუცებს

                        რომ კოცნიან დამჭკნარ ტრაკში.

                         

     

ქართული ამბავი

                      ქართული ამბავი

  გასული საუკუნის სამოციან წლებში იმერეთის ერთ ლამაზ და კოპწია სოფელში ლამაზ ქართულ ოჯახში მშენებელ ინჟინერსა და ფილოლოგს ვაჟი ეყოლათ. ბედნიერმა მამა თოფის გასროლით აუწყა მეზობლებსა თუ ნათესავებს ბიჭის დაბადება.

   ამ დღიდან რამდენიმე წლის შემდეგ აღმოსავლეთ საქართველოში ეკონომისტების ოჯახში გოგო გაჩნდა.

მამა სიხარულით ცას სწვდებოდა.მიუხედავად იმისა რომ მისი პირმშო გოგო იყო მის ბედნიერებას საზღვარი არ ქონდა რადგან შვილი იმ ქალმა გაუჩინა რომელი ქალიც უზომოდ უყვარდა.
    გარკვეული ხნის შემდეგ იმერეთიდან გადმოსახლებუილ ბიჭის ოჯახი და აღმოსავლეთ საქართველოში მცხოვრები გოგოს ოჯახი მეზობლები აღმოჩნდნენ.ბიჭმა წარმატებით დაამთავრა სკოლა.შემდეგ კი ორი უმაღლესი სასწავლებელი.ყველა აღნიშნავდა მის განსაკუთრებულ ნიჭს მათემატიკასა და ფიზიკაში.გოგოც დედისა და მამის მსგავსად საკმაოდ ჭკვიანი აღმოჩნდა.იმავე სკოლი წარჩინებით დამთავრების შემდეგ ორი უმაღლესი სასწავლებელი დაამთავრა.
    25 წლის უკან გოგოს დაბადებიდან მეორე მსოფლიო ომის დროს ერაყის ერთერთ მიყრუებულ სოფელში მიწურში ერაყელ ებრალებს ბიჭი შეეძინათ. დაარქ. მამა მდიდარი ერაყელების ტუალეტებს ასუფთავებდა და ამით შოულობდა პურის ფულს ცოლ–
შვილის სარჩენად. როცა ბიჭი წამოიზარდა მამისგან მემკვიდრეობით მიიღო ტუალეტების წმენდის ხელოვნება.
სხვის ტუალეტების წმენდა და მათგან სბინძურის გატანა  საგვარეულო კასტის ეგრეთ წოდებული ბიზნესი იყო.
ერეაყში სადაც ადამიანებს კასტებად ყოფენ და ყოველი საგვარეულო კასტების წარმომადგენლებს მხოლოდ იმის კეთების ნება ქონდათ რაც მათ წინაპრებს დაუწესეს.
 მათი გვარის წარმომადგენლები ყველაზე მდაბიოთა და გაუნათლებელ ფენას მიეკუთვნებოდნენ.ამიტომ მათ ტუალეტების წმენდისა და სხვისი განავლის გატანის გარდა სხვა საქმე ეგრძალებოდათ.თუმცა სხვის ტუალეტები წმენდა საკმაოდ მომგებიანი იყო.რადგან ხალხი ყოველ დღე მოისაქმებდა ებრაელსა და მამამის საქმე თავზე საყრელი ქონდათ.მოშეც და მამამისიც დაბლები და უშნო შეუხედავები იყვნენ.თავიანთი უშნო გარეგნობით ერაყელებშიც კი სიბრალურს იწვევდნენ.მამა შვილი კარგად სარგებლობდნენ ამით და ხელსაც საკმაოდ ითბობდნენ.
    იმ დროს როცა საქართველოში ეკონომისტების ოჯახში გოგო გაჩნდა.მოშეს მამა გადაწყვიტა ოჯახით ახლად შექმნილ ისრაელის სახელმწიფოში გადასახლებულიყო.
ტუალეტებისა და კანალიზაციის მწმენდავები ყველა ქვეყანაში მოთხოვნადი პროფესიაა.მამა შვილმა ისრაელშიც საკმაოდ მალე გაითქვეს სახელი როგორც ტუალეტებისა და ყოველგვარი სიბინძურის საუკეთესო მწმენდავებმა.
თავიანთი პროფესიით საკმაოდ მყარად მოიკიდეს ფეხი ახალ ქვეყანაში.დაბალმა შავმა ფაშვიანმა ებრაელმა თავისი მსგავსი უშნო ფაშფაშა ებრაელი ქალი შეირთო ცოლად.
ზუსტად ერთი წლის შემდეგ რაც ქართველ ეკონომისტებს გოგო გაუჩნდათ, ფაშფაშა ცოლმა მეუღლეს შვილი გაუჩინა საკმაოდ ჯიშიანი გამოდგა ებრაელის ცოლი მან ქმარს კიდევ მასავეთ ჯუჯა და უშნო ოთხი შვილი აჩუქა.
ბედნიერი იყო ებრაელი კაცი ყელამდე სხვის განავალში იჯდა ამ სიტყვის სრული გაგაბით,საქმე თავზე საყრელი ქონდა.საკმაოდ დიდ ფულს შოულობდა სხვისი ტუალეტები წმენდაში.როგორც იტყვიან ფულს სუნი არ უდისო და არც მის ნაშოვნ ფულს უდიოდა სხვისი განავლის სუნი.
    ჯერ კიდევ სდუტენტი იყო გოგო,როცა თავისივე კურსელს მაღალ საკმაოდ სიმპათიურ ბიჭს გაყვა ცოლად და ულამაზესი ქართული ოჯახი შექმნა.შემდეგ კი სამი შვილიც გაუჩინა საყვარელ მეუღლეს.ქმარი საკმაოდ საზრიანი და მოხერხებული ბიზნესმენი აღმოჩნდა.თავის მოხერხებით როცა საქართველოში ყველას უჭირდა მან საკმაოდ დიდი ფული იშოვა.ფულმა და კარგად ცხოვრება მადა გაუხსნა და სხვის ცოლებისკენ დაიწყო ყურება.ერთმა საკმაოდ ლამაზმა და მოხერხებულმა ქალმა მაგრად ჩაიჭირა.კაცმაც ოჯახი დატოვა და ლამაზ ქალთან გადასახლდა.დარჩა ქალი მარტო სასოწარკვეთილს ვერ აეხსნა რატომ ის ხომ კარგი დედა და მეუღლე იყო ვერაფრით ვერ მიმხვდარიყო რატომ დაენგრა ოჯახი.
     ბიჭი მართლაც რომ სიმპათიურ ახალგაზრდად კაცად 
იქცა. მაღალი სპორტული აღნაგობის ახალგაზრდა გოგონებში საკმაოდ პოპულარობით სარგებლობდა.გოგონებით განებივრებული ახალგაზრდა ოჯახი შექმნას არც კი აპირებდა.ძალიან უყვარდა ფიზიკა და მათემატიკა საკუთარი სახლის მეორე სართულის ერთ–ერთ ოთახში 
თავისებური ლაბორატორიაც კი მოაწყო.თავისუფალ დროს სულ იმის ცდაში იყო რომ რაიმე ახალი აღმოეჩინა ისეთი რომელიც ადამიანებს ყოფას გაუადვილებდა.
    მერე კი იყო საქართველოში ომი ბიჭმა როგორც ჭეშმარიტმა ქართველმა მტრის წინააღმდეგ ომში მიიღო მონაწილეობა და იქიდან დაჭრილი დაბრუნდა.ომის შემდგომი საქართველო გაპარტახებული გავერნებული ჩაბნელებული ქალაქები თუ სოფლები.გოგო მარტოდ დარჩენილი სამ შვილთან ერთად დეპრესიაში ჩავარდნილი მხოლოდ შვილების კეთილდღეობაზე ფიქრო შველოდა საბოლაო განადგურებისგან.ომ გამოვლილი ათას უბედურების მნახველი ბიჭი თავის ლაბორატორიაში პოულობდა შვებას.
    გავიდა წლები გოგო სქელ გავიან ქალად იქცა ბიჭი კი ჭაღარა კაცად.მაგრამ მაინც ყველასგან გამორჩეული და სიმპათიური მამაკაცი იყო.ერთ დღეს სრულიად შემთხვევით შეხვდნენ ერთმანეთს ყოფილი ბიჭი და ყოფილი გოგო ახლა უკვე სქელ გავიან ქალი.ქალი გამოუტყდა კაცს რომ მერვე კლასიდან მხოლოდ ის უყვადა და ამ სიყვარულს აი უკვე რამდენი წელია გულით ატარებდა.ისიც უთხრა რომ მისი სიყვარულის გამო დაამთავრა იგივე უნივერსიტეტი რომელიც მისმა საყვარელმა კაცმა დაამთავრა.ამ სიტყვებითა და მრავალი სხვა მგრძნობიარე მოფერებებით ქალმა მამაკაცში საპასუხო გრძნობა გამოიწვია.და დაიწყო მათი არაჩვეულებრივი და ლამაზი ურთიერთობა.ქალს თავდავიწყებით შეუყვარდა კაცი მის გარეშე ერთი დღითაც ვეღარ ძლებდა.მიუხედავად იმისა რომ ქალი ორმოც წელს იყო გადაცილებული კაცი კი ორმოცდაშვიდს.როგორც თოთხმეტი წლის გოგოს და ოცი წლის ბიჭს ისე უყვარდათ ერთმანეთი.დადიოდნენ ხელი ხელ ჩაკიდებული თბილისის ქუჩებში თუ პარკებში.არ ერიდებოდნენ ირგვლივ არავის თინეიჯერებივით ეფერებოდნენ და კოცნიდნენ ქუჩაში ერთმანეთს.როცა ერთად იყვნენ მათთვის დრო ჩერდებოდა ისეთი შეგრძნება ქონდათ რომ სამყაროში მარტო ორნი იყვნენ და მათ გარშემო არავინ და არაფერი არ არსებობდა.ქალი ახლა უკვე მადლობელი იყო განგების რომელმაც ქმარს დააცილა ადრე რომ წყევლიდა ქმარს რომ მიატოვა.ახლა უკვე ემადლიერებოდა  და ლოცავდა ქმარს რომ წავიდა მისგან.ლოცავდა ყოფილ ქმარს და სულ იმას იმეორებდა რომ მის ქმარს რომ არ მიეტოვებინა ვერასდროს შეიგრძნებდა იმ ნეტარებას და იმ უდიდეს სიამოვნების გემოს რასაც ახლა საყვარელ კაცისგან ღებულობდა.
ბედნიერი იყო ქალი საყვარელი მამაკაცი გვერდით ყავდა და მერე როგორი მამაკაცი რომელიც მზად იყო ყველაფრზე წასულიყო ოღნდაც  ქალისთვის ესიამოვნებინა. კაცი ყოველ მხრივ ანებივრებდა ქალს პატარა გოგოსავით კისერზე ისვამდა და ისე დაატარებდა.იმდენად ბედნიერი იყო ქალი საყვარელი კაცის ალერსისგან თუ მასთან ყოფნით რომ თავი სიზმარში ეგონა ღმერთს შესთხოვდა რომ ეს სიზმარი რაც შეიძლება დიდხანს გაგრძელებულიყო და მალე არ დამთავრებულიყო. ქალი რომელიც ფიქრობდა რომ მისი ცხოვრება დასასრულისკენ მიექანებოდა და მომავალი მას კარგს აღარაფერს უმზადებდა და ვისაც სიყვარულის საერთოდ არ სჯეროდა.ახლა უკვე პატარა გოგოსავით იყო შეყვარებული.ის რაც ახალგაზრდობაში უნდა ქონოდა სიყვარული და აღმაფრენა რომელიც მაშინ არასდროს განუცდია.ახლა განიცდიდა.საყვარელმა კაცმა თავისი განუზომელი სითბოთი თუ ენერგიით ქალს თითქოს 20–22 წელი ჩამოაკლო და თავის ქალიშვილობის ასაკში დააბრუნა.იმდენად ბედნიერი იყო და ისეთ ნეტარებას განიცდიდა საყვარელ კაცთან ყოფნით რომ ქალის სხეულში გარდატეხა მოხდა დღითი–დღე ლამაზდებოდა ქალიშვილობის დროინდელი ხიბლი და ეშხი დაუბრუნდა.
უკვირდათ მის ახლობლებს მეზობლებსა თუ დაქალებს ვერ აეხსნათ მისი ასეთი შეცვლა და გალამაზება.მხოლოდ რამოდენიმე წელი გრძელდებოდა მათი არაჩვეულებრივი ლამაზი ყველაფრის მომცველი სიყვარული.
      მერე კი მოხდა ის რომ ქალი პირად საქმეზე ისრაელში გაემგზავრა.ისე მოეწონა იქ რომ გადაწყვიტა რაც არ უნდა დასჯდომოდა ისრაელში დარჩენილიყო.ვიზა მხოლოდ სამი თვით ქონდა.ერთადერთი შანსი მისი ისრაელში დარჩენის ის იყო თუ ებრაელზე გათხოვდებოდა:ბევრ კაცს შესთავაზა ქალმა თავი თუნდაც ფიქტიურად მოეყვანათ ცოლად ის კი მზად იყო მათ ყველა სექსუალური პრეტენზიები თუ ხუშტურები დაეკმაყოფილებინა.მაგრამ ისრაელში სადაც ქალების სიმცირეს არ განიცდიან არავის სჭირდებოდა 47 წლის ქალის სექსუალური მომსახურება.როდესაც ქალს ყველა იმედი გადაეწურა და ვიზასაც ვადა გასდიოდა უკვე.აი მაშინ გამოჩნდა ებრაელი კაცი ქალზე 25 წლით უფროსი დაბალი, უშნო, უზარმაზარ ფაშვიანი, მელოტი  ფეხებ დაგრეხილი კაცი. თანახმა იყო ქალი ცოლად მოეყვანა თუ ის მის სექსუალურ მოთხოვნას სრულად აუსრულებდა.
     ქალი რომელიც თავის განათლებითა და ორი უმაღლესის დიპლომით საქართველოში ამაყობდა და არცერთ მამაკაცს არ თვლიდა მის ღირსად გარდა საყვარელი კაცისა. თანახმა იყო გამხდარიყო ცოლი ამ საშინელი გარეგნობისა და სშინელი პროფესიის მქონე გაუნათლებელი უწიგნური კაცის ცოლი. სულაც აღარ ადარდებდა ის რომ საქართველოში სიმპათიური განათლებული თუმცა ფულის არ მქონე სიყვარული ელოდა.ბედნიერი იყო კანალიზაცი ოსტატი ებრაელი თავისი ახალგაზრდობა სხვის განავალის ქექვაში რომ გაატარა და თავის ფაშფაშა ცოლის გარდა სხვა ქალი რომ არ ენახა ახლა ქართვაელი ქალის ტუჩებს კოცნიდა ყოველ დღე თავის უშნო კოტიტა თითებით ძუძუებს უსრესდა.თავის უშნო დიდი პირით ლოშნიდა ქალს და მთელ ტანს უდორბლავდა.
ქალი რა, ქალიც ბედნიერი იყო  სხვის განავალში ქექვით ნაშოვნი ფულით უამრავი საჩუქარი უყიდა.ისრაელის მოქალაქეც მალე გახდებოდა.სრული ბედნიერებისთვის მხოლოდ ერთი აკლდა საქართველოში დარჩენილი საყვარელი კაცის კოცნა და ალერსი.
იმდენად ბედნიერად გრძნობდა ებრაელთან თავს ქალი რომ თავი ცნობილი რომანის გმირად ანჟელიკად წარმოედგინა.
მაგრამ იმას კი ვერ ხვდებოდა რომ ჟოფრეი საფრანგეთის დიდებულთა ფენას მიეკუთვნებოდა სხეულზე ხინჯები ომის დროს ქონდა მიღებული ხოლო ფულს ინტელექტითა და ოქროში შოულობდა.მისი ებრაელი ქმარი კი ყველაზე მდაბიოთა კასტის წარმომადგენელი იყო სიმახინჯე მამის გენებისგან გამოყვა ხოლო ფულს სხვის განავალში ქექვით შოულობდა.
იმ დონემდე აღტაცებული იყო ქალი თავის წარმატებით რომ
საქართველოში სოციალური ქსელით წერილი გამოუგზავნა საყვარელ კაცს.მე ისრაელში გავთხოვდი ძალიან ბედნიერი ვარ ხომ იცი მე თუ ვიქნები ბედნიერი შენც იქნებიო.
გაუკვირდა კაცს პასუხი დაუბრუნა კი მაგრამ შენ თუ გათხოვდი სხვა კაცს ეფერები სხვა კაცს აძლევ შენ სხეულს მე მაგით ბედნიერი როგორ უნდა ვიყოვო.
ქალმა უპასუხა შენ მაგაზე ნუ დარდობ როცა ის მკოცნის და ჩემ სხეულში შემოდის მე თვალებს ვხუჭავ გონებაში წარმოვიდგენ რომ შენ ხარ ჩემში ღრმად შემოსული და უდიდეს ნეტარებას განვიცდიო.მე ამ მართლაც კარგ კაცთან დროებით ვარ ბოლოს მე და შენ მაინც ერთად ვიქნებითო ამაში დარწმუნებული ვარ რადგან მე ასე მსურს და რაც მე მინდა ყოველთვის ასრულდებაო.გაუკვირდა კაცს და უპასუხა შენ კი გსურს რომ ჩემთან იყო როცა მაგ კაცთან ჟინს მოიკლავ მას მერეო. მაგრამ მე აღარ მეკითხები მინდა თუ არა ვიღაცა ებრაელი მახინჯი კაცის ნახმარ ნაჯიჯგნ ქალთან ყოფნაო. ეწყინა ქალს ზოგჯერ ძალინ მაბრაზებო.
     კაცს კი ეცოდებოდა გზა აბნეული საბრალო ქალი მიხვდა რომ უკვე დიდი ხანია რაც სიყვარული გამქრალიყო და საცოდავი,უბედური ქალის მიმართ სიბრალურის გარდა აღარაფერს გრძნობდა.



     

ზღაპარი კეთილ კაცზე

              ზღაპარი კეთილ კაცზე

    იყო და არა იყო იყო ერთი ძალიან კეთილი კაცი. ხოდა ეს

კაცი არა მარტო კეთილი იყო არამედ ძალზე სიმპათიურიც.

ამიტომ უამრავ ქალს თუ გოგოს მოსწონდა. ისიც იმდენად კეთილი იყო რომ უარს არავის ეუბნევოდა.სარგებლობდნენ

ქალბატონები მისი მგრძნობიარე გულით და ხან ერთი 

ჩაუგორდებოდა საწოლში ხან მეორე.ასე გრძელდრბოდა მრავალი წელი.ეგონა ამ კაცს რომ თუ სიკეთეს დასთესთდა

და ყველას ირგვლივ სიამოვნებას მიანიჭებდა უფალი მას

არ გასწირავდა და სიკეთეს სიკეთით დაუბრუნებდა.

   იყო ეს კეთილი სიპათიური კაცი განცხრომაში აკეთებდა

იმ საქმეს რაც ყველაზე მეტად მოსწონდა და ყველაზე უკეთ გამოსდიოდა. ეფერებოდა გოგონებს თუ ქალბატონებს მთელი გულითა და სულით. არ იშურებდა არც ენერგიას და

არც გონებას რომ მასთან ყოფნით ქალბატონებს უდიდესი ნეტარება და სიამოვნება მიეღოთ.
   იმდენს დადიოდა კეთილი კაცი გაჭირვებული ქალების თუ გოგონების ძებნაში რომ ერთხელაც ამდენ სიარულში
ფეხსაცმელი გაუცვდა და ფეხზე შემოეხა.ჩაიყო ჯიბეში ხელი და აღმოაჩინა რომ ფული არ ქონდა ახალი ფეხსაცმელი რომ ეყიდა.დაღონდა კეთილი კაცი თუ არ
ექნებოდა ფეხსაცმელი ვეღარ ივლიდა ვეღარ ნახავდა გაჭირვებულ ქალბატონებს ვინც მის სიყვარულს ელოდდნე
ვეღარ ჩაიდენდა სიკეთეს და მის ცხოვრებას აზრი ეკარგებოდა.იჯდა მარტო სახლში დაღონებული და გამოსავალს ვერ პოულობდა.ფიქრობდა ახალ გოგონებზე თუ ქალებზე ვინც მის სიყვარულს მოუთმენლად ელოდნენ.
ეცოდებოდა ისინი რადგან ფეხსაცმელი არ ქონდა სახლიდან ვერ გადიოდა და მათ სიყვარულს თუ ნეტარებას ვეღარ მიანიჭებდა.დიდხანს რომ არ გამოჩნდა კეთილი კაცი ძმამ მიაკითხა ნახა რომ იჯდა თავისთვის ოთახში დაღონებული. გაუკვირდა ძმას შეეკითხა ასე რამ დაგაღონა ავად ხომ არ ხარო.აუხსნა კეთილმა კაცმა თავის მდგომარეობა ფეხსაცმელი არ ქონდა გარეთ ვეღარ გადიოდა სიკეთეს ვეღარ აკეთებდა.გაუხარდა ძმას რომ ავად არ იყო კეთილი კაცი მაგას ეშველება და თანაც ახლავევო.გაიხადა ფეხსაცმელები და მიაწოდა ძმას ჩაიცვი 
მე სხვა რამეს გამოვნახავო.ესიამოვნა კეთილ კაცს ჯერ ძმის ასეთი ყურადღება და მერე ის რომ ფეხსაცმელები ქონდა ისევ ივლიდა ქვეყნად ისევ მოუტანდა უამრავ ქალბატონებს სიხარულს და სიყვარულს და რაც მთავარი იყო მისი გაგებით სიკეთის კეთებას ისევ შეძლებდა.
     ძმა რომ წავიდა მოემზადა სიკეთის საკეთებლად კეთილი კაცი.დაიბან სუფთა ქათქათა პერანგი ჩაიცვა.
მაგრამ როცა ფეხსაცმლის ჩაცმის დრო რომ მოვიდა ვერ შესძლო კეთილმა კაცმა სხვისი ფეხსაცმლის ჩაცმა.მიუხედავად იმისა რომ ფეხსაცმელები მის ძმას ეკუთნოდა იმ ძმას რომლის ბედნიერებაც საკუთარი თავის ბედნიერებას ერჩივნა.დაფიქრდა კეთილი კაცი რაც თავი ახსოვს სხვისი ნახმარი ნივთი არასდროს გამოუყენებია ავტომობილიც კი.დაფიქრდა და მხოლოდ ახლა მოეგო გონს მიხვდა რომ ყელამდე იყო ჩაფლული იმაში რაც ყველაზე მეტად სძულდა სხვისი ნახმარის გამოყენება.
ის გოგონების თუ ქალბატონების აბსოლიტური უმრავლესობა ვისაც კი კეთილი კაცი სიყვარულსა და ნეტარებას ანიჭებდა სხვისი ცოლები იყვნენ და შესაბამისად
სხვისი ნახმარებიც.მიხვდა კეთილი კაცი რომ მისი ცხოვრება ფუჭი და უაზრო გამხდარიყო.ის ლამაზ სიმპათიურ მამაკაცისგან მეორადი ქალების მომხმარებელ
კაცად გადაქცეულიყო.მიხვდა რომ რაც აქამდე სიკეთის კეთების სიყვარული ეგონა.მეორადი ქალების მოხმარების 
სიყვარულში გადაზრდილიყო.მიხვდა თუ როგორ უაზროდ
იცხოვრა ეტკინა კეთილ კაცს კეთილი გული იმდენად რომ
ტირილი დაიწყო ცრემლები ნიაღვარივით მოსდიოდა თვალებიდან და თანაც ხმამაღლა მოსთქვამდა.აღარ მინდა რომ ვიყო კეთილი კაცი მინდა რომ ვიყო უბრალო არავისგან გამორჩეული კაცი ისეთი კაცი რომელიც ყველაფერი საკუთარი ექნება ოჯახი და ცოლ–შვილი. სხვის მოხმარებულ ნივთს აღარასოდეს მოიხმარს ქალების ჩათვლით. მაგრამ ვაი რომ დრო უკვე ძალიან გაქცეულიყო და კეთილ კაცს უკვე შანსი აღა ქონდა რომ საკუთარი ყოლოდა ცოლ–შვილი.

   

აღდგომა

                        აღდგომა

                     ... და აი ხვალ უკვე აღდგომაა...

  სოფელში ყველა ოჯახი დიდის ამბით ემზადება,აღდგომის

ბრწყინვალე დღესასწაულის აღსანიშნავად.არაფერს იშურე–

ბენ,უკანასკნელი ლარიც არ ენანებათ.ერთადერთ კვერცხის მდებელ ქათამს ელევიან.ყველა ცდილობს რომ სააღდგომო სუფრა დიდებულად გამოიყურებოდეს.მართლაც რომ ყველაზე დიდი დღესასწაულია ქართველთათვის აღდგომა.

   ყველას უხარის,დიდსა თუ პატარას უფლის მკვდეთით აღდგომა.იმედს აძლევს რომ სიცოცხლე მარადიულია და სიკვდილი ვერასდროს დაამარცხებს.

   მარტოა სახლში კუკუნე არ უხარის ხვალინდელი დღე.ერთი წლის უკან დედა დაეღუპა კუკუნეს და დარჩა სრულიად მარტოდ ეულად.50 წელს იყო მიტანებული კუკუნე 9 წლის უწინ უბედური შემთხვევის დროს ფეხები მოიტეხა,მას შემდეგ გადაადგილება უჭირს ინვალიდს.სამუშაოს ვეღარ შოულობს მწყემსობასაც კი არავინ ანდობს სოფელში ხეიბარს.სანამ დედა ყავდა ცოცხალი დედის პენსიით თვიდან თვემდე გაჭირვებით გაჰქონდათ თავი დედა შვილს.დედის გარდაცვალების შემდეგ კი მხოლოდ მეზობლების კეთილ ნებაზე იყო დამოკიდებული მშიერ დაიძინებდა თავის გაცრეცილ საწოლში თუ მაძღარი.

   ძალიან უნდოდა ხვალინდენ დღეს დედის საფლავზე გასვლა სანთელის ანთება და წითლად შეღებილი კვერცხის გადაგორება.ეს პირველი აღდგომა იყო დედის გარეშე.

არც სანთელი ქონდა და არც კვერცხი ხეიბარს.მიუხედავად იმისა რომ ბოლო 9 წელი უკიდურეს გაჭირვებაში იცხოვრა.სიამაყე მაინც არ დაუკარგავს კუკუნეს.როგორც არ უნდა მოშიებოდა და როგორც არ უნდა გასჭირვებოდა მაინც არასდროს მოიმათხოვრებდა.

   ახლა კი რაღაც მომენტში გადაწყვიტა მეზობლებისთვის ეთხოვა რამდენიმე სააღდგომოდ წითლად შეღებილი კვერცხი და სანთელი.რომ ხვალ დედის საფლავზე გასულიყო...ახლაც ვერ სძლია თავის სიამაყეს და ვერ მოიმათხოვრა.გამოსავალს ეძებდა და ვერ პოულობდა ღმერთისგან და კაცისგან მიტოვებული ხეიბარი.

   უცებ გონება განათდა მაგრამ ყველაფერი ისე უნდა ყოფილიყო რომ უბედური შემთხვევა გონებოდა ხალხს.

საღამოს საწოლთან სიგარეტის ნამწვავებით ნახევრად სავსე თუნუქის ქილა მიიტანა.საწოლში ჩაწვა და შუაღამემდე ელოდა მეზობლების დაძინებას.მერე კი ლეიბს რომელზედაც იწვა ცეცხლი წაუკიდა.ბამბის ლეიბს უცბად მოედო ალი.თვალებ დახუჭული ელოდა აღსასრულს კუკუნე.მთელს ტანზე მოეკიდა ცეცხლი.საშინელ ტკივილს განიცდიდა მაგრამ ხმას მაინც არ იღებდა.ეშინოდა თუ დაიკვნესებდა შეიძლება მეზობლებს გაეგოთ და გადაერჩინათ;მას კი სიცოცხლე აღარ უნდოდა სანთელივით ცოცხლად იწოდა სბრალო. ხოლო როცა

ცეცხლი თავზე მოედო მაშინ წამოიძახა მხოლოდ დედა მოვდივარ შენთან...

    დილით მეზობლებმა საკუთარ სწოლში დამწვარი ნახეს კუკუნე თუნუქის ქილა რომელსაც საფერფლედ ხმარობდა ლოგინის ქვეშ ეგდო.ყველამ ერთხმად დასკვნა სიგარეტით ხელში ჩაეძინა ნამწვავი საბნის ქვეშ ჩაუარდა მძინარემ ვერ გაიგო და დაიწვაო.

   აღდგომის დღე თენდებოდა აღარავის ეცალა კუკუნესთვის ყველა საკუთარი ახლობლები საფლავებისკენ მიიჩქაროდა.ხალხი რომ გაიგებდა საბრალო კუკუნეს ასეთი ტანჯვით აღსასრულ ამბობდნენ საბრალო ღმერთს ყვარებია აღდგომა დღეს გარდაიცვალა აუცილებლად სამოთხეში მოხვდება მისი სულიო.

   უყვარდა კი ღმერთს კუკუნე?

   

   

სიზმარი

                      სიზმარი

       იყო ნათელი თბილი დღე.იყო კამამა

ლურჯი,უსაზღვროდ ლურჯი ცა.ამ ლურჯ

ცაზე იყო ლამაზი არა ულამაზესი მზე. იყო

ყვავილებით სავსე მინდორი.რომელსაც არც

თავი უჩანდა და არც ბოლო. იყავი შენ

შუა მინდორში,გეცვა ის კაბა პირველად რომ

 გნახე. უბედნიერეს,ულამაზესი, ღვთიური

ანგელოზი ყვავილებს ეფერები და კისკისებ.

შენი ტკბილი სიცილი ზეცას აღწევდა. ცა

ირეკლდა შენს სიცოცხლით სავსე ხმას და

დედამიწას უბრუნებდა. მიწაცა ნგელოზის

სიცილის გამგონე ხალისობდა ლამაზდებო–

და.უამრავი. ნაირფერი ყვავილებით ირთვე–

ბოდა.შენი კისკისი ირგვლივ ყველას და

ყველაფერს სიყვარულით ავსებდა სიკეთით

მუხტავდა.გიცქერდი შორიდან მომღიმარე

ანგელოზს და მადლობელი ვიყავი სამყაროს

შემოქმედის რომ შენი სახით ქვეყანას 

სილამაზე, სიკეთე და სიყვარული უბოძა.

გიცქერდი ანგელოზს ყვავილებით შემკულს

და მინდოდა ეს დღე უსასრულოდ დიდხანს

გაგრძელებულიყო.

 ოცნებას გავდა სიზმარი,ოცნებას ცუდი ისაა

    რომ მხოლოდ სიზმარი იყო და სხვა... არაფერი.

მე დავრჩი მარტო

                              კი მაგრამ რატო?

                                     მე დავრჩი მარტო სულ მრტოდ მარტო

                                     მივყვები გზას და ვკითხულობ რატო

                                     ძალზე ძნელია რომ ხარ სულ მარტო

                                     პასუხიც არ გაქვს, კი მაგრამ რატო?

                                     

ატმის ხე

                      ატმის ხე

                ისევ აფეთქდა ჩვენს ეზოში ატმის ხე  

                      ლამაზ პატარძალს დაემგსავსა                                                     ყვავილთ მორთული...

                  როგორც ნატვრის ხეს,
შევცქერ ატმის ხეს,

       შენს უძირო ნათელ  თვალებს მაგონებს.
მისი სურნელი შენსას როგო გავს ,   ამ მონატრებას გეფიცები ვეღარ გავუძლებ ,                                  ყოველ ალიონს, მე ვეხუტები ატმის ხეს.

                    ხეს ვეფერები,ხეს შენს  სხეულს ... ვადარებ.
                     დღე, დღეს მიება და აიკენძა როგორც მძივები.    სურნელი გაქრა, ყვავილ გასცვივდა, უხეში გახდა.

                    ეულად მდგომი, ჩემს ეზოში ატმის ხე
  ის სილამაზე გაზაფხულმა რომ მოამადლა
               ზათხულის ხვატმა, უმოწყალოდ  წაგლიჯა უცებ!!!