ზღაპარი კეთილ კაცზე
იყო და არა იყო იყო ერთი ძალიან კეთილი კაცი. ხოდა ეს
კაცი არა მარტო კეთილი იყო არამედ ძალზე სიმპათიურიც.
ამიტომ უამრავ ქალს თუ გოგოს მოსწონდა. ისიც იმდენად კეთილი იყო რომ უარს არავის ეუბნევოდა.სარგებლობდნენ
ქალბატონები მისი მგრძნობიარე გულით და ხან ერთი
ჩაუგორდებოდა საწოლში ხან მეორე.ასე გრძელდრბოდა მრავალი წელი.ეგონა ამ კაცს რომ თუ სიკეთეს დასთესთდა
და ყველას ირგვლივ სიამოვნებას მიანიჭებდა უფალი მას
არ გასწირავდა და სიკეთეს სიკეთით დაუბრუნებდა.
იყო ეს კეთილი სიპათიური კაცი განცხრომაში აკეთებდა
იმ საქმეს რაც ყველაზე მეტად მოსწონდა და ყველაზე უკეთ გამოსდიოდა. ეფერებოდა გოგონებს თუ ქალბატონებს მთელი გულითა და სულით. არ იშურებდა არც ენერგიას და
არც გონებას რომ მასთან ყოფნით ქალბატონებს უდიდესი ნეტარება და სიამოვნება მიეღოთ.
იმდენს დადიოდა კეთილი კაცი გაჭირვებული ქალების თუ გოგონების ძებნაში რომ ერთხელაც ამდენ სიარულში
ფეხსაცმელი გაუცვდა და ფეხზე შემოეხა.ჩაიყო ჯიბეში ხელი და აღმოაჩინა რომ ფული არ ქონდა ახალი ფეხსაცმელი რომ ეყიდა.დაღონდა კეთილი კაცი თუ არ
ექნებოდა ფეხსაცმელი ვეღარ ივლიდა ვეღარ ნახავდა გაჭირვებულ ქალბატონებს ვინც მის სიყვარულს ელოდდნე
ვეღარ ჩაიდენდა სიკეთეს და მის ცხოვრებას აზრი ეკარგებოდა.იჯდა მარტო სახლში დაღონებული და გამოსავალს ვერ პოულობდა.ფიქრობდა ახალ გოგონებზე თუ ქალებზე ვინც მის სიყვარულს მოუთმენლად ელოდნენ.
ეცოდებოდა ისინი რადგან ფეხსაცმელი არ ქონდა სახლიდან ვერ გადიოდა და მათ სიყვარულს თუ ნეტარებას ვეღარ მიანიჭებდა.დიდხანს რომ არ გამოჩნდა კეთილი კაცი ძმამ მიაკითხა ნახა რომ იჯდა თავისთვის ოთახში დაღონებული. გაუკვირდა ძმას შეეკითხა ასე რამ დაგაღონა ავად ხომ არ ხარო.აუხსნა კეთილმა კაცმა თავის მდგომარეობა ფეხსაცმელი არ ქონდა გარეთ ვეღარ გადიოდა სიკეთეს ვეღარ აკეთებდა.გაუხარდა ძმას რომ ავად არ იყო კეთილი კაცი მაგას ეშველება და თანაც ახლავევო.გაიხადა ფეხსაცმელები და მიაწოდა ძმას ჩაიცვი
მე სხვა რამეს გამოვნახავო.ესიამოვნა კეთილ კაცს ჯერ ძმის ასეთი ყურადღება და მერე ის რომ ფეხსაცმელები ქონდა ისევ ივლიდა ქვეყნად ისევ მოუტანდა უამრავ ქალბატონებს სიხარულს და სიყვარულს და რაც მთავარი იყო მისი გაგებით სიკეთის კეთებას ისევ შეძლებდა.
ძმა რომ წავიდა მოემზადა სიკეთის საკეთებლად კეთილი კაცი.დაიბან სუფთა ქათქათა პერანგი ჩაიცვა.
მაგრამ როცა ფეხსაცმლის ჩაცმის დრო რომ მოვიდა ვერ შესძლო კეთილმა კაცმა სხვისი ფეხსაცმლის ჩაცმა.მიუხედავად იმისა რომ ფეხსაცმელები მის ძმას ეკუთნოდა იმ ძმას რომლის ბედნიერებაც საკუთარი თავის ბედნიერებას ერჩივნა.დაფიქრდა კეთილი კაცი რაც თავი ახსოვს სხვისი ნახმარი ნივთი არასდროს გამოუყენებია ავტომობილიც კი.დაფიქრდა და მხოლოდ ახლა მოეგო გონს მიხვდა რომ ყელამდე იყო ჩაფლული იმაში რაც ყველაზე მეტად სძულდა სხვისი ნახმარის გამოყენება.
ის გოგონების თუ ქალბატონების აბსოლიტური უმრავლესობა ვისაც კი კეთილი კაცი სიყვარულსა და ნეტარებას ანიჭებდა სხვისი ცოლები იყვნენ და შესაბამისად
სხვისი ნახმარებიც.მიხვდა კეთილი კაცი რომ მისი ცხოვრება ფუჭი და უაზრო გამხდარიყო.ის ლამაზ სიმპათიურ მამაკაცისგან მეორადი ქალების მომხმარებელ
კაცად გადაქცეულიყო.მიხვდა რომ რაც აქამდე სიკეთის კეთების სიყვარული ეგონა.მეორადი ქალების მოხმარების
სიყვარულში გადაზრდილიყო.მიხვდა თუ როგორ უაზროდ
იცხოვრა ეტკინა კეთილ კაცს კეთილი გული იმდენად რომ
ტირილი დაიწყო ცრემლები ნიაღვარივით მოსდიოდა თვალებიდან და თანაც ხმამაღლა მოსთქვამდა.აღარ მინდა რომ ვიყო კეთილი კაცი მინდა რომ ვიყო უბრალო არავისგან გამორჩეული კაცი ისეთი კაცი რომელიც ყველაფერი საკუთარი ექნება ოჯახი და ცოლ–შვილი. სხვის მოხმარებულ ნივთს აღარასოდეს მოიხმარს ქალების ჩათვლით. მაგრამ ვაი რომ დრო უკვე ძალიან გაქცეულიყო და კეთილ კაცს უკვე შანსი აღა ქონდა რომ საკუთარი ყოლოდა ცოლ–შვილი.
იმდენს დადიოდა კეთილი კაცი გაჭირვებული ქალების თუ გოგონების ძებნაში რომ ერთხელაც ამდენ სიარულში
ფეხსაცმელი გაუცვდა და ფეხზე შემოეხა.ჩაიყო ჯიბეში ხელი და აღმოაჩინა რომ ფული არ ქონდა ახალი ფეხსაცმელი რომ ეყიდა.დაღონდა კეთილი კაცი თუ არ
ექნებოდა ფეხსაცმელი ვეღარ ივლიდა ვეღარ ნახავდა გაჭირვებულ ქალბატონებს ვინც მის სიყვარულს ელოდდნე
ვეღარ ჩაიდენდა სიკეთეს და მის ცხოვრებას აზრი ეკარგებოდა.იჯდა მარტო სახლში დაღონებული და გამოსავალს ვერ პოულობდა.ფიქრობდა ახალ გოგონებზე თუ ქალებზე ვინც მის სიყვარულს მოუთმენლად ელოდნენ.
ეცოდებოდა ისინი რადგან ფეხსაცმელი არ ქონდა სახლიდან ვერ გადიოდა და მათ სიყვარულს თუ ნეტარებას ვეღარ მიანიჭებდა.დიდხანს რომ არ გამოჩნდა კეთილი კაცი ძმამ მიაკითხა ნახა რომ იჯდა თავისთვის ოთახში დაღონებული. გაუკვირდა ძმას შეეკითხა ასე რამ დაგაღონა ავად ხომ არ ხარო.აუხსნა კეთილმა კაცმა თავის მდგომარეობა ფეხსაცმელი არ ქონდა გარეთ ვეღარ გადიოდა სიკეთეს ვეღარ აკეთებდა.გაუხარდა ძმას რომ ავად არ იყო კეთილი კაცი მაგას ეშველება და თანაც ახლავევო.გაიხადა ფეხსაცმელები და მიაწოდა ძმას ჩაიცვი
მე სხვა რამეს გამოვნახავო.ესიამოვნა კეთილ კაცს ჯერ ძმის ასეთი ყურადღება და მერე ის რომ ფეხსაცმელები ქონდა ისევ ივლიდა ქვეყნად ისევ მოუტანდა უამრავ ქალბატონებს სიხარულს და სიყვარულს და რაც მთავარი იყო მისი გაგებით სიკეთის კეთებას ისევ შეძლებდა.
ძმა რომ წავიდა მოემზადა სიკეთის საკეთებლად კეთილი კაცი.დაიბან სუფთა ქათქათა პერანგი ჩაიცვა.
მაგრამ როცა ფეხსაცმლის ჩაცმის დრო რომ მოვიდა ვერ შესძლო კეთილმა კაცმა სხვისი ფეხსაცმლის ჩაცმა.მიუხედავად იმისა რომ ფეხსაცმელები მის ძმას ეკუთნოდა იმ ძმას რომლის ბედნიერებაც საკუთარი თავის ბედნიერებას ერჩივნა.დაფიქრდა კეთილი კაცი რაც თავი ახსოვს სხვისი ნახმარი ნივთი არასდროს გამოუყენებია ავტომობილიც კი.დაფიქრდა და მხოლოდ ახლა მოეგო გონს მიხვდა რომ ყელამდე იყო ჩაფლული იმაში რაც ყველაზე მეტად სძულდა სხვისი ნახმარის გამოყენება.
ის გოგონების თუ ქალბატონების აბსოლიტური უმრავლესობა ვისაც კი კეთილი კაცი სიყვარულსა და ნეტარებას ანიჭებდა სხვისი ცოლები იყვნენ და შესაბამისად
სხვისი ნახმარებიც.მიხვდა კეთილი კაცი რომ მისი ცხოვრება ფუჭი და უაზრო გამხდარიყო.ის ლამაზ სიმპათიურ მამაკაცისგან მეორადი ქალების მომხმარებელ
კაცად გადაქცეულიყო.მიხვდა რომ რაც აქამდე სიკეთის კეთების სიყვარული ეგონა.მეორადი ქალების მოხმარების
სიყვარულში გადაზრდილიყო.მიხვდა თუ როგორ უაზროდ
იცხოვრა ეტკინა კეთილ კაცს კეთილი გული იმდენად რომ
ტირილი დაიწყო ცრემლები ნიაღვარივით მოსდიოდა თვალებიდან და თანაც ხმამაღლა მოსთქვამდა.აღარ მინდა რომ ვიყო კეთილი კაცი მინდა რომ ვიყო უბრალო არავისგან გამორჩეული კაცი ისეთი კაცი რომელიც ყველაფერი საკუთარი ექნება ოჯახი და ცოლ–შვილი. სხვის მოხმარებულ ნივთს აღარასოდეს მოიხმარს ქალების ჩათვლით. მაგრამ ვაი რომ დრო უკვე ძალიან გაქცეულიყო და კეთილ კაცს უკვე შანსი აღა ქონდა რომ საკუთარი ყოლოდა ცოლ–შვილი.
No comments:
Post a Comment