ნეტავ ცხოვრობს მზეზე ვინმე

         ნეტავ,ცხოვრობს მზეზე ვინმე?

   ძალიან ლამაზია მზე.არა ულამაზესია,დიდი,ნათელი და თბილი.მე მიყვარს მზე.ყოველ განთიადს,ველი ოცნებით.

მზის დანახვაზე გული ისე მიცემს,როგორც პირველ პაემან–

ზე მისულ ბიჭს გოგოს დანახვაზე.

    მზე სიცოცხლეა,მზე სიყვარულია,მზე სითბოა,მზე ჩემია,

ჩემი.ნეტავ, ცხოვრობს მზეზე ვინმე? იცი არ მინდა რომ მზეზე ცხოვრობდეს ვინმე.თუ მზეზე არავინ ცხოვრობს,

ჩაგკიდებ ხელს და წავალთ მე და შენ მზესთან.ვივლით

ასე ხელიხელჩაკიდებული უსასრულოდ.არა, არ გავჩერ–

დებით არსად და არავისთან სანამ არ მივალთ მზესთან.

ნუ შეშინდები თუ დაიღლები,პატარა ბავშვივით შეგისვავა

კისერზე და აგატარებ მზემდე.მზე კი დამიცდის არ ჩაბრძა–

ნდება სანამ არ მივალთ მასთან.იცი რატომ დამიცდის მზე,

მზემ იცის რომ ყველაზე მეტად მე მიყვარს მზე მოკვდავთა

შორის.არ იფიქრო რომ მზე დაგვწვავს. არა მზე არ დამწვავს.

      მერე დავსვხლდებით მე და შენ მზეზე.გვეყოლება ბევრი

უამრავი შვილი. იმდენი შვილი გვეყოლება რამდენსაც მზე

გაიმეტებს ჩვენთვის.პირველი ჩვენი შვილი იქნება ბერო,

მზის შვილი.ჩვენი შვილები იქნებიან ყველაზე კეთილები,

ყველაზე ჭკვიანები და ყველაზე ლამაზები მოკვდავთა შორის.ვიცი ადრე თუ გვიან შენ წაიკითხავ ამ ჩანაწერს,არ

გაიფიქრო ეს რა ზღაპარ დაუწერიაო.შენ იცი რომ მე არ ვარ

ფუტურო.არც ეს ჩანაწერია ზღაპარი.ეს ოცნებაა შენზე ჩემზე,ეს ოცნებაა სიყვარულზე,ეს ოცნებაა სითბოსა და სი–

კეთეზე.ყველაზე უფრო ეს ოცნებაა ლამაზ სიცოცხლეზე.

        ნეტავ, ცხოვრობს მზეზე ვინმე?